De gouden koets heeft minder bekijks! Maar het is niet zo raar; een bus vol met wc-potten, wasbakken, een zaagtafel, 4 keukenstoelen en nog veel meer. Daarachter Gys op een aanhanger, en dan ook maar net erop want een Eend is beduidend langer dan een Fiat en ondanks aanpassingen van Tim is het nog steeds kielekiele. Afijn met spanbanden extra vastgezet en voor half 10 uit Middelburg vertrokken.
Het was gewoon stil op de weg! Geen vrachtwagens en weinig vakantiegangers, we maakten ons een beetje zorgen dat er wat aan de hand was. Maar nee hoor; morgen is het 14 juli en veel mensen hebben daardoor een lang weekend. Het weer wordt steeds beter: veel zon en af en toe is het snikheet in de bus!
Voorbij Metz heben we even wat boodschapjes gedaan en toen we buiten kwamen was het grijs en regende het. Dat had een waarschuwing moeten zijn.
Het knapte weer wat op en in de buurt van Langres (Bannes) besloten we op de camping te gaan staan. We moeten tenslotte nog een tent opzetten (wegwerpen) en bij de camping is een restaurant (handig want voor kookspullen hadden we geen ruimte meer in de bus, ook niet om te slapen want de bus is massief.
In Bannes was het weer prachtig weer, zelf warm en in no-time (peu de temps) staat de bus en Gijs op een grasveldje, daarvoor onze wegwerptent, picknicksetje met twee keukenstoeltjes en zelfs een vloerkleed voor de tent. Bedje met donzen dekbed opgemaakt, petunia’s (dit jaar echte planten!) roseetje en wit biertje in de zon. Als Tim z’n t-shirt uittrekt struikelt de buurvrouw middenin een gesprek met haar eigen man, over haar tong. Als je haar maar goed zit!
We eten in het restaurant een heerlijke faux filet met franse frietjes en salade uit de saladebar. Het werd al iets donkerder boven ons maar aangezien we onder een rieten dak zaten, ging dat min of meer aan ons voorbij.........Tot opeens BENG!
Veel licht, harde knal en alles donker; stroom uitgevallen door een blikseminslag.
Binnen 2 seconden (sneller dus dan een Quechua wegwerpen!) begon het te storten en geen druppels maar stralen! Iedereen kroop een beetje naar elkaar toe en toen na een half uur de regen iets minder werd is Tim bij onze tent gaan kijken: alles zeikhelemaal nat: dekbed, matrassen (geen luchtbed maar dikke matrassen uit de bus) en een laag water van 2 cm (ik had de voorkant van de tent niet dichtgeritst vanwege het heerlijke weer waarmee we op restaurant vertrokken). Nog niet echt paniek, we hebben tenslotte nog een set slaapzakken en twee nieuwe dekbedden in de bus liggen dus het zal wel goed komen. Ondertussen waren we aan de praat geraakt met een Nederlands echtpaar en een biker met 1 been (maar wel een enorme zeiksnor, Paul is er een kleine jongen bij!). Nog iemand wat drinken, het regent toch nog te hard?
Rond 11 uur zijn we toch naar de tent gegaan: een ravage! Alles doorweekt, zelfs de matrassen. Ik krijg weer een soort claustrofobie-aanval in de tent (want vanwege de regen moet ik met de deur dicht slapen) en ruk in paniek een matras uit de tent, pleur ‘m in de cabine van de bus, zoek een slaapzak en installeer me over de twee voorstoelen; heerlijk zo’n versnellingspook in je ........ Daar lag ik dan als een slangenmens met m’n hoofd in de lucht (over 1 stoel), billen in een kuil (tussen de stoelen in) en beentjes weer omhoog (de andere stoel). Vol in het licht van het onweer en op een natte matras. Tim zou in de tent blijven slapen omdat er geen ruimte was in de bus maar na een paar seconden was hij er ook: Ruimte gemaakt door nog meer te stapelen en zijn matras over een wc-pot en de zaagtafel gelegd (lekker zo'n zaagblad in je.........!). De hele nacht is het noodweer geweest: bakken water, donder en bliksem en harde windstoten die het water door het (dichte) schuifraam naar binnen bliezen over mijn hoofd. Toch nog wat geslapen en met natte lijven en haren wakker geworden in ..........de regen! Nog steeds is het k..tweer. Timme was om zes uur wakker geworden en maakte zich zorgen of hij de autotrein wel uit het natte gras zou krijgen. Weg slaap!
Om acht uur had hij niet meer en trompetterde voor appèl. Kwartier later lag alles zeiknat in de bus te rotten en reden we moeiteloos het asfalt op.
Tandjes gepoetst en gauw weg uit deze negorij. Werner roept al jaren dat het niet deugd in Langres. Maar ja, wij zijn eigenwijs en het ligt zo lekker op de helft van de reis.
Op naar het zuiden. Geen hand voor ogen door de regen en dan is met 45 kilometer per uur de berg op in de tweede versnelling best eng.
Pas na Beaune werd het droog en bij Macon kwam de zon voorzichtig te voorschijn. Gepicknickt bij de kabouters op aire de Jugy en gelijk de tent laten drogen.
Na Lyon was het alweer bloedheet en besloten we niet de col du grand boeuf te trotseren met het risico van een kokende motor en dertig kilometer per uur.
Lekker binnendoor langs de Rhône over de vlakke N7.
Die is door de jaren wel een beetje versleten en hobbelig geworden en al die spoorwegovergangen helpen ook niet echt.
Vlak voor Tournus gebeurde wat Eugénie altijd al vreesde en Timme had afgedaan als onmogelijk gewauwel van een blond wijf. Gijs was het zat en dacht “Ik stap af, ik wordt kotsmisselijk op dat benauwde fiat annhangertje!”
Hij slingerde zijn achterpoten over de rand en viel met zijn buik op de rijplaten.
Hij kon gelukkig net niet met zijn voeten bij de grond.
Met behulp van hamers, krik, reservewielen en verkrachte eenden..euh vereende krachten de aanhanger gekiept om Gijs uit zijn benarde positie te bevrijden.
De laatste 150 kilometer huppelde hij vrolijk op eigen kracht achter de opgeluchte bus aan naar Entrechaux om Barbara en Werner gedag te zeggen en nog enkele duizende bekende Nederlanders op de Camping.
1 opmerking:
Ja mooi!
Een reactie posten