Fawlty Towers

Na een paar betrekkelijk rustige dagen met onze aangenomen kinderen Renske en CJ, is het hotel sinds gisteren behoorlijk 'complet'.

Wij vulden tot die tijd de dagen nog met het standaard programma: een beetje geknutsel (raam uit de sponning gewaaid door een plotselinge windhoos), boodschappen doen, Rommelmarkten aflopen, lekker eten, dorpsfeesten bijwonen en vooral lachen tot het pijn doet. Pilatus kan de boom in samen met al die "Gutbusters", crosstrainers en alle sportscholen op aarde. Van lachen krijg je in een dag of twee een buik, zo strak als die van een afgetrainde Ethiopische bootvluchteling.

'S ochtends ofwel bezoek met taart en koffie, (in plaats van het ontbijt dat de kleintjes aan het voorbereiden waren), of telefoontjes van Werner om 9 uur of de aanhanger opgehaald kon worden omdat er een familie met 18 huilende kinderen al de hele nacht op zoek was naar een kampeerplekje en die wel op die vierkante meter pastte waar nou net mijn trailertje stond.

Eerst arriveerden Karim en Mel, verder aangeduid als Karamel, om een uur of half twee.

Het idee ontstond dat het een beetje kaal was zonder zwembad, dus trokken we er met de bus en de eend op uit. Ik wilde wel zo'n zwarte vijverbak met 1000 liter water erin, maar het werd toch een opblaasbadje.

Inmiddels waren Finn en Vonne ook al gearriveerd en zaten te wachten op het parkeerterrein, na een roséetje op de camping.

Thuisgekomen eerst maar een biertje en toen het doosje van het badje opengepeuterd.

De tuin is voor de helft verdwenen en de waterrekening van dit jaar kan direct naar het ministerie van financiën.

Een doorsnede van een kleine 4 meter en een inhoud van 1800 liter heeft het badje. Nog een buitendouche gekregen van de kleintjes dus het is niet zo gek dat de rivier droogstaat.

In nog geen vier uur stond er genoeg water in om tot je knietjes nat te worden. Dat deden we echter pas ruim na zonsondergang, dus hebben we nu allemaal een snotneus.

De hottentottentent net naast het bad wordt bewoond door mijn broer en herboren zus, dan is de poort mooi geblokkeerd, we zitten toch vol.

Ondertussen sms-en of bellen we regelmatig met Stef en Marjoleine, die om elf uur in de ochtend belden hoe ze precies moesten rijden. Ze zaten toen net buiten Alphen aan den Rijn. Rond middernacht stonden zij aan de receptie van ons hotelletje. Ik hoop dat ze niet te erg geschrokken zijn van de taferelen op het balkon.

Straks even een taart kopen voor alle bewoners van de belendende percelen, als ik weer naar buiten durf.

Jazz in Mollans

Maandag hebben we eerst eens even behoorlijk uitgeslapen na twee uiterst enerverende dagen aan de wasplaats. 'S middags eerst bij Werner langs om te kijken of de aanhanger al in de weg stond. Hij was een beetje gestresst omdat de volgende dag het feest van de Belgen al was en hij nog vanalles moest. We zijn maar even samen een koeling gaan halen bij Herve Rege die we op zijn aanhanger vast hebben gezet, zodat hij de volgende dag de mosselen kon gaan halen in Avignon. Dat hielp hem een beetje. Daarna even naar de Carrefour in Orange en de Troc aldaar. Geen spannende dingen beleefd.

Dinsdag bijtijds op, want wij zouden nog wat servies en bestek ophalen bij Herve. Die had daar echter nog geen zin in, of we om een uur of vier terug konden komen.

Dan maar naar Le Pontet omdat we zo dol zijn op supermarkten.

Leuke hangplant en een oleander gekocht voor in de tuin en rood, wit, blauw gestreepte stof om hoezen te maken voor in Gijs, want zwart skai doet het niet goed in de brandende zon. En rood - witte stof om luifeltjes te maken zodat we niet zitten te verkolen in de deuche (eend).

Op de terugweg servies en bestek opgehaald zodat Ner niet hoefde.

'S avonds nog even naar de disco van het belgenfeest geweest en weer veel te laat naar bed.

Vandaag hard aan het werk geweest. Eus hield beneden huis en ik heb hotel "de Aap" voorzien van stroom en verder aangekleed. Vooral ook veel stof eruit gejaagd, linea recta m'n longen in.

Ziet er goed uit al zeg ik het zelf.

Het lijkt mischien nog niet veel, maar wie er geweest is weet dat het niet pluis was.

Daarna goddelijk gedineerd na een rondje langs Buis les Baronnies. Haricots met ansjovis en nog meer lekkers, gebakken aardappeltjes met thym en een eendeborstje van de BBQ.

Dan wil je wel even roken. Dus hebben we de biobrommer uit de stal getrokken en gingen we samen naar de bar tabac. Die was dicht. Op weg naar huis kwamen we Patricia tegen die evt. wel een shaggie voor ons had en ons vertelde dat er vast wel peukies waren in "Bar des Sports" waar ook een jazzconcert voor de deur was. 180 draai gemaakt en op naar het feest!!

Le tout Mollans was weer op de been. Hassan, de dochter van Mr Thibault en ook de burgemeester en zijn vrouw. Zij hadden sigaretten en ik had vuur, dus een complot was snel gesmeed. Klokslag twaalf op de scootert weer naar huis. "Waar zijn de helmen?" riep men nog, hopelijk heeft de burgemeester het niet gehoord.

ingeburgerd!

Inderdaad was onze stand in een poep en een zucht klaar.

Stoeltjes weer naast de wasplaats en iedereen goedemorgen en een vruchtbare dag gewenst.

Het weer was zoals het hoort, dus de zonnebrand vloeide rijkelijk.

Toen het middaguur aanbrak ook de rose, want Pascal was voor de gelegenheid open en we gingen aan de casse croute: een goed belegd bio-broodje en al die gezondheid moet wel weggespoeld worden met een biologisch wijntje.

De aanloop bleef een beetje flauwtjes, maar dan wordt je ook niet zo vaak gestoord in een goed gesprek. Nog even twee schilderijtjes van de buurman, Louis Pierre Sarazin, verkocht aan een paar Engelsen. Dat was ook gelijk zijn enige buit voor de dag.

Tom en Ankie kwamen ook nog langsgefietst, dus daar hebben we ook nog een stief kwartiertje mee staan geiten. Ankie vond een schilderij van Mollans wel mooi en ze is binnenkort jarig, dus dat gaan we Tom nog even in de maag splitsen.

Aan het eind van de dag was er op het pleintje voor de kerk de prijsuitreiking met aansluitende apero. Gratis drank en charcuterie. Wij bleven bescheiden een beetje aan de kant staan, maar dat vond schilderende buurvrouw Anne geen goed idee, dus die nam ons op sleeptouw om nog meer nuttige, belangrijke en vooral aardige Mollanais te ontmoeten. Waaronder de burgemeester, Monsieur Roux, die wij al kenden, maar hij ons waarschijnlijk niet meer. Na een babbeltje was zijn geheugen weer opgefrist en wenste hij ons weer: "Bienvenue a Mollans".

Beloofd is beloofd....

We hebben bij het bericht van de megaverhuizing de foto van een volgeladen Gijs gezet!

Vrijdag weinig schokkends gedaan. Boodschapjes in Orange.

Moesten onszelf sparen, want de volgende ochtend zes uur op voor "les Peintres dans la rue". Zeven uur werden namelijk de plekken uitgedeeld en wij hoopten nog steeds op het plekje voor ons huis. Helaas.

Het werd nummer 100, helemaal aan het begin van de rue du Barry, ongeveer naast onze bio-kruidenier/vriend die we inmiddels na een dag naar elkaar knikken en glimlachen Pascal noemen.

Paar latjes tegen de muur gezet. Paar schroeffies erin gedraaid en klaar was Klaas.

Een aardige man van de organisatie vroeg nog of dat wel goed zou gaan met de wind. Wat dacht hij wel; ik ben geen amateur!!! Toen we een paar minuten later alle schilderijen weer uit de struiken hadden gehaald ze toch maar aan de latten vastgeschroefd en de latten aan de luiken en de muur van het huis waar we voor staan gebonden. De rest van de dag geen sores meer gehad en aan het eind hoefden we maar vier totempalen in de garage van Severine en Benjamin te kwakken en klaar was Klaas weer. Dat wordt voor dag twee ook een makkie.

Het was een lange dag. Veel vrienden gemaakt onder Mollannais en artistes.

Aan het eind van de dag onze kelder en het keukentje aan de grande rue ter beschikking gesteld van de belendende de artistes. Nog meer vrienden. Moest dan wel om half negen weer de deuren opengooien, terwijl we net besloten hadden niet voor tienen onze plek in te gaan richten. Maar ja, ze werden er zo blij van dat ze niet hun hele hebben en houden het dorp uit hoefden te sjouwen

'S avonds kwamen Jorien en haar ouders even naar het huis kijken en zoals dat hoort gingen ze om 12 uur met het buikje rond en een bezoek aan de revue inclusief blote borsten en billen op la place du 14 juillet weer naar huis.

Nu snel weer naar onze stek, want over een uurtje staan de klanten weer in de rij.

Gisteren overigens wonderlijk genoeg niets verkocht.

Bedankt Jan!

Vanmorgen kreeg ik om 9 uur een sms-je.

Dat geeft normaal niks. Mijn telefoon zegt: "biep", en ik word uren later wakker en heb vanalles gemist, of niet.

Nu hebben bij mij op mijn telefoon heel wat mensen een eigen ringtoontje, meestal in de vorm van een leuk liedje dat bij hen past. Pino heeft: "never be clever" van Herman, Eus "lucky" van Jason Mraz en Colby C. Mijn ouders de tune van de Flintsones en Finn die van Q en Q.

Mijn heerlijke collega Jim heeft, zoals dat in een goede werkrelatie hoort: "Vrienden voor het leven", u weet wel van wie.

Zo werd ik dus wakker.

Ben me daar zo de pleuris van geschrokken dat ik direct uit bed ben gesprongen en naar de bakker gerent voor een ontbijt op bed voor Eus en achter de laptop voor mij, want de schrik zat er nog goed in. Croissant naar binnen gespoeld met twee bakken koffie en de tuin in om water te geven. Nee, ik heb gelijk een heus irrigatiesysteem aangelegd met een geperforeerde slang die ik van mijn vader heb gekregen. Vervolgens samen met Eugenie de berg troep van het voorhuis naar beneden gesjouwd en alles op de goede plek opgeborgen.

Toen kreeg Eus pijn in haar buik. Dat doet ze zo om de vier weken en dan kan ze maar even beter gaan liggen.

Ik had nog steeds Jan Smit in mijn donder dus voor mij geen rust. Eus hing in de mat in de tuin, dus kon ik mooi het huis effe stofzuigen, inclusief de plafonds, want het bladdert vrolijk door.

Nog steeds de Volendamse ADHD. Dan maar een meterkast aanleggen om het brandgevaar nog verder in te dammen en gelijk deze vakantie de meter te laten verplaatsen zodat ik de kelderdeuren weer open kan breken en er een 2cv naar binnen kan. Of twee, of.....

Eus krabbelde weer een beetje overend, dus samen in de eend naar Faccinari voor wat installatiemateriaal en gereedschap. Niet alles gevonden en weer helemaal terug langs huis gescheurd naar Vaison voor de rest, wat benzine en boodschappen.

Thuis gekomen het laatste restje stress van me af geschreven en met een biertje erbij wordt het langzaam weer stil in mij. Mischien moet ik dat maar instellen als signaal voor ingekomen berichten. Of gewoon zo laten, want het schiet wel lekker op zo.

Convoi exceptionel

Dat staat er altijd op vrachtwagens als ze bijzonder zware of grote vracht vervoeren. Ik denk dat wij ook in aanmerking kwamen vanmiddag. Na een hapje op de camping gisteravond hebben we de bus en de aanhanger daat laten staan en met het hoognodige naar Mollans gegaan. Heerlijk (uit)geslapen, ontbijtje op bed en doucement gecclimatiseerd; tasjes een voor een uitpakken, beetje douchen (want het is in de schaduw al 34 graden), boodschappen gedaan bij Biomannetje (hij is er nog steeds!) en Intermarche. Op weg naar huis de bus meegenomen en toen dus de volksverhuizing: 3 wastafels, 2 wc-wasbakjes, 2 wc-potten, een spijltjesbed met onderschuifbed, een lockmachine, een dubbele wastafel, een hangpleesysteem, heel veel hout, niet te vergeten de natte slaapzakken, matrassen, dekbedden en kussens, de wegwerptent, 1 zaagtafel en 4 keukenstoelen, daarbij nog enkele tientallen tassen, bloembakken, een buitentapijt voor op het balkon, 4 dozen tegels, 6 emmers verf en twee kratten met kleding en schoenen. Naar boven dragen leek ons in dit geval geen optie dus hebben we Gijs maar volgeladen en zijn we een paar keer naar boven gereden door de Grand rue, het achterhuis zeg maar. Weer bekijks..........(foto houden jullie tegoed).

Slechts twee scarabees in huis gevonden en een dode schorpioen en in de wasbak buiten springt steeds uit het putje een minihagedisje dat er lol in heeft mij te laten schrikken; en dat lukt hem!

En er heeft een kat zitten pissen op een kussentje van de buitenstoelen... ik moet weer even wennen aan al het gespuis!

Nu zijn we redelijk kapot na al het gesjouw en avonturen en hebben genoten van een lekkere salade van groene en rode tomaat (eindelijk weer tomaten met smaak), een biobroodje en merguez. Misschien morgen op ons gemak alles op z'n plek zetten of bijkomen in de hangmat; ze voorspellen namelijk 37 graden.............

En deze heerlijke tomaatjes werden dit:

Circus ‘Broekrenssi’ en route

- Over een slangenmeisje, een doorgezaagd weesjongetjes en stunts op de N7 -

De gouden koets heeft minder bekijks! Maar het is niet zo raar; een bus vol met wc-potten, wasbakken, een zaagtafel, 4 keukenstoelen en nog veel meer. Daarachter Gys op een aanhanger, en dan ook maar net erop want een Eend is beduidend langer dan een Fiat en ondanks aanpassingen van Tim is het nog steeds kielekiele. Afijn met spanbanden extra vastgezet en voor half 10 uit Middelburg vertrokken.

Het was gewoon stil op de weg! Geen vrachtwagens en weinig vakantiegangers, we maakten ons een beetje zorgen dat er wat aan de hand was. Maar nee hoor; morgen is het 14 juli en veel mensen hebben daardoor een lang weekend. Het weer wordt steeds beter: veel zon en af en toe is het snikheet in de bus!

Voorbij Metz heben we even wat boodschapjes gedaan en toen we buiten kwamen was het grijs en regende het. Dat had een waarschuwing moeten zijn.

Het knapte weer wat op en in de buurt van Langres (Bannes) besloten we op de camping te gaan staan. We moeten tenslotte nog een tent opzetten (wegwerpen) en bij de camping is een restaurant (handig want voor kookspullen hadden we geen ruimte meer in de bus, ook niet om te slapen want de bus is massief.

In Bannes was het weer prachtig weer, zelf warm en in no-time (peu de temps) staat de bus en Gijs op een grasveldje, daarvoor onze wegwerptent, picknicksetje met twee keukenstoeltjes en zelfs een vloerkleed voor de tent. Bedje met donzen dekbed opgemaakt, petunia’s (dit jaar echte planten!) roseetje en wit biertje in de zon. Als Tim z’n t-shirt uittrekt struikelt de buurvrouw middenin een gesprek met haar eigen man, over haar tong. Als je haar maar goed zit!

We eten in het restaurant een heerlijke faux filet met franse frietjes en salade uit de saladebar. Het werd al iets donkerder boven ons maar aangezien we onder een rieten dak zaten, ging dat min of meer aan ons voorbij.........Tot opeens BENG!

Veel licht, harde knal en alles donker; stroom uitgevallen door een blikseminslag.

Binnen 2 seconden (sneller dus dan een Quechua wegwerpen!) begon het te storten en geen druppels maar stralen! Iedereen kroop een beetje naar elkaar toe en toen na een half uur de regen iets minder werd is Tim bij onze tent gaan kijken: alles zeikhelemaal nat: dekbed, matrassen (geen luchtbed maar dikke matrassen uit de bus) en een laag water van 2 cm (ik had de voorkant van de tent niet dichtgeritst vanwege het heerlijke weer waarmee we op restaurant vertrokken). Nog niet echt paniek, we hebben tenslotte nog een set slaapzakken en twee nieuwe dekbedden in de bus liggen dus het zal wel goed komen. Ondertussen waren we aan de praat geraakt met een Nederlands echtpaar en een biker met 1 been (maar wel een enorme zeiksnor, Paul is er een kleine jongen bij!). Nog iemand wat drinken, het regent toch nog te hard?

Rond 11 uur zijn we toch naar de tent gegaan: een ravage! Alles doorweekt, zelfs de matrassen. Ik krijg weer een soort claustrofobie-aanval in de tent (want vanwege de regen moet ik met de deur dicht slapen) en ruk in paniek een matras uit de tent, pleur ‘m in de cabine van de bus, zoek een slaapzak en installeer me over de twee voorstoelen; heerlijk zo’n versnellingspook in je ........ Daar lag ik dan als een slangenmens met m’n hoofd in de lucht (over 1 stoel), billen in een kuil (tussen de stoelen in) en beentjes weer omhoog (de andere stoel). Vol in het licht van het onweer en op een natte matras. Tim zou in de tent blijven slapen omdat er geen ruimte was in de bus maar na een paar seconden was hij er ook: Ruimte gemaakt door nog meer te stapelen en zijn matras over een wc-pot en de zaagtafel gelegd (lekker zo'n zaagblad in je.........!). De hele nacht is het noodweer geweest: bakken water, donder en bliksem en harde windstoten die het water door het (dichte) schuifraam naar binnen bliezen over mijn hoofd. Toch nog wat geslapen en met natte lijven en haren wakker geworden in ..........de regen! Nog steeds is het k..tweer. Timme was om zes uur wakker geworden en maakte zich zorgen of hij de autotrein wel uit het natte gras zou krijgen. Weg slaap!

Om acht uur had hij niet meer en trompetterde voor appèl. Kwartier later lag alles zeiknat in de bus te rotten en reden we moeiteloos het asfalt op.

Tandjes gepoetst en gauw weg uit deze negorij. Werner roept al jaren dat het niet deugd in Langres. Maar ja, wij zijn eigenwijs en het ligt zo lekker op de helft van de reis.

Op naar het zuiden. Geen hand voor ogen door de regen en dan is met 45 kilometer per uur de berg op in de tweede versnelling best eng.

Pas na Beaune werd het droog en bij Macon kwam de zon voorzichtig te voorschijn. Gepicknickt bij de kabouters op aire de Jugy en gelijk de tent laten drogen.

Na Lyon was het alweer bloedheet en besloten we niet de col du grand boeuf te trotseren met het risico van een kokende motor en dertig kilometer per uur.

Lekker binnendoor langs de Rhône over de vlakke N7.

Die is door de jaren wel een beetje versleten en hobbelig geworden en al die spoorwegovergangen helpen ook niet echt.

Vlak voor Tournus gebeurde wat Eugénie altijd al vreesde en Timme had afgedaan als onmogelijk gewauwel van een blond wijf. Gijs was het zat en dacht “Ik stap af, ik wordt kotsmisselijk op dat benauwde fiat annhangertje!”

Hij slingerde zijn achterpoten over de rand en viel met zijn buik op de rijplaten.

Hij kon gelukkig net niet met zijn voeten bij de grond.

Met behulp van hamers, krik, reservewielen en verkrachte eenden..euh vereende krachten de aanhanger gekiept om Gijs uit zijn benarde positie te bevrijden.

De laatste 150 kilometer huppelde hij vrolijk op eigen kracht achter de opgeluchte bus aan naar Entrechaux om Barbara en Werner gedag te zeggen en nog enkele duizende bekende Nederlanders op de Camping.

We zijn weer op weg!!

'T is ons weer gelukt. Na een paar dagen wassen, vouwen, proppen en opnieuw inpakken is de bus massief. De aanhanger puilt uit van de eend, want die heb ik ook nog even ge-upgrade van een Fiat 500 aanhanger naar 2cvtransporter. Gaat nét.

Om een uur of vijf reden we na een beetje knuffelen met de buurtjes en veel gas, om over de brug voor ons huis te komen, Delft uit.

En waar we onze vorige vakantie eindigden bij Liesbeth en Karel, begonnen we ook deze weer met hen. Want.......bij het passeren van het bord bebouwde kom Middelburg kruistten wij ook het pad van een prachtige beige Citroën GS. "Kijk! net Karel en Lies", zei ik nog. Dat was fout want het waren Karel en Lies echt! Zie je wel dat de aarde rond is.

Vanavond lang gekloot met de PC van Beppie want die gaat ook aan de Skype. Het werkt ook nog. Morgenochtend de neus richting Langres om eens te kijken of het lukt de Kezen Dijk te ontmoeten op de camping aldaar. Kees en Kees vertrekken vanuit Groningen, dus dat gaat hen vast lukken om ons in te halen, want ik ben met een gewicht van een zwangere blauwe vinvis niet de allersnelste deze reis.