Rendez-vous des amis de la Deuche

Omdat er eerst nog een andere versnellingsbak in de Méhari gelepeld moest worden vertrokken onze vrienden niet om negen uur, maar omstreeks het middaguur.

Kom daar maar eens om bij u lokale garagiste; die doet daar rustig een dag of drie over en klopt u daar ook genoeg centjes voor uit het varkentje.

Hierdoor én het feit, dat de kakelvers gerestaureerde besteleend van An en Peter vindt dat het, net als in zijn bouwjaar, met 80 kilometer per uur hard genoeg gaat, kwamen ze ook wat later aan en misten we het grootste deel van het Fète votive, dat weer helemaal terug is in oude luister.

Een fantastische band, die nummers van the Cure, via Stevie Wonder tot Van Halen vlekkeloos ten gehore bracht. Mét de bijbehorende danseressen, natuurlijk.

De volgende dag de paden op, de lanen in voor de nodige rommelmarkten en om de mensen te trakteren op mooie Citroënbeelden. Ik voelde me net moeder de gans met haar kuikens op sleeptouw.

 

Het beloofde lekkerste chocolade-ijsje van de wereld ging niet door omdat Marjorie, de ijsboerin, het feest ook tot het eind had uitgeperst.

Thuis twee kuikens in de parkeergrot gestald, omdat eentje een kapot slot heeft en de andere helemaal geen sloten.

 

's Avonds barstte het de hele dag al beloofde onweer los en Maurice en ik haastten ons naar het chateau, want er was iets met bliksem en hoogste punten. Net toen we op ons rug waren gaan liggen om geen stijve nek te krijgen, kreeg ik een druppel ter grootte van een borrelglas op mijn voorhoofd.

Als een gems terug naar beneden gerend, maar dertig seconden was toch te lang om voor de plensbui thuis te komen. Dan maar nat.

Maandag klommen we in colonne de Mont Ventoux op om al die fietsers af te troeven. Sommige mensen denken namelijk dat het een grotere prestatie is om die bult met een Eend te beklimmen, dan op een fiets. Wie weet.

Na de afdaling richting Sault natuurlijk de lavendelvelden in voor nog meer mooie plaatjes.

Op weg naar huis een paar boodschapjes gedaan bij de SuperU.

Eus kon het weer niet laten en vloog op een bezem door de zaal en botste pardoes tegen Dick op, die haar gelukkig kon vangen. De schade bleef gelukkig beperkt en we mochten de winkel zonder schadevergoeding uit.

Lekker pizza gegeten van Roberto en daarna zoals we achteraf hoorden, de buurvrouw wakker gehouden tot diep in de nacht.
Wederom een paar uur te laat vertrok het hele spul richting de Pyreneën en gingen wij naar Bagnols sur Cèze. Niet omdat het daar zo leuk is, maar om dat opeens wel heel lege huis te ontvluchten.
Op de terugweg over de dammenroute, die toch altijd weer leuke plaatjes oplevert. Gelukkig kwam niemand ons tegemoet, want hoe dat op te lossen?