Tandjes!

Er gebeurt even niet zoveel, maar deze wilde ik jullie niet onthouden.
(Wat ik blijkbaar wel deed).

Vrij vertaald wordt diegene, die zijn  of haar bovengebit op het terras heeft laten slingeren, vriendelijk verzocht dat weer op te komen halen.

Hondenweer

Komen Nick en Yvonne een keer langs, wordt er kl...weer voorspeld!

Maar dat geeft niks.Lavendel is in de regen ook mooi. Eus met haar nieuwe vriend op de achterbank en karren maar!

Daarna de Gorge de la Nesque en naar de Leclerc in Carpentras. Wat voor ons en de mensen weer mooie plaatjes opleverde.

Ondertussen had ons het nieuws bereikt, dat één van de dappere Spanje-gangers onwel was geworden en blijkbaar door zijn mede dubbele chevron-ridders achtergelaten was.

Hij had nog wel familie aan de andere kant van de Rhône weten te bereiken, maar die moesten ook weer naar huis en hij was nog nergens toe in staat. Laat staan autorijden.

Dus besloot het interventieteam de patiënt maar op te gaan halen. Maar dan wel langs een mooie route. 

Dat kunnen wij, omdat we ons weliswaar wat ouderwets, maar gelukkig niet zo traditionee verplaatsen:

We besloten door de Ardèche naar Goudargues te rijden. De reis door de gorge begon in Vallon Pont d'arc, dat in het seizoen ook wel Valkenburg Pont d'arc genoemd wordt. Toch maar een drankje gedaan voor aanvang van de barre tocht.

En, hoewel erg jammer, is het ook begrijpelijk dat er hier zoveel  kloofgapers in de weg rijden.

Zijn die mensen nou zo klein of die geiten enorm?

 Nog even het verkeer gehinderd voor een paar leuke foto's van ouwe zooi en toen door naar Goudargues om de patient op te halen.

 Na uitvoerige instructies en een lekker drankje reden we met twee auto's sterug naar Mollans waar Roma in de armen van haar Franse vriend in slaap viel.

De volgende dag even een ommetje gemaakt om te kijken of het alweer wat beter ging met Maurice.
En jawel!

Weerzien met de buurtjes.

 Gelukkig waren er verder geen klanten in de zaak anders was ik haar zeker kwijt geweest!
Na het testen van een afzichtelijke opblaasfauteuil hing het prijskaartje per abuis op een andere zitting.

Ook in ons kattenkinderparadijs wordt flink geëxperimenteerd met zitplaatsen. Blijkbaar vindt Vleermuis, dat dit een kattenmandje is.

Onze logé Thor (gevonden onder een tractor) ligt het liefst in een vies t-shirt op tafel.

Hij is meegekomen met onze vroegere buurtjes uit Delft, die wel de grote stap hebben gewaagd en in een leuk dorp in Champagne-Ardennes wonen.
Omdat het nog steeds lekker warm is zijn we weer eens de rivier op gaan zoeken. Dit keer bij Nôtre Dame des Anges, vlak buiten Mollans. Iets minder spectaculair dan de Gorge du Toulourenc, maar wel lekker koel.

De volgende dag naar de vide-grenier in Carpentras en weer door de lavendel terug.

In Malaucene nog even uitgestapt om naar oude brommers te kijken. Helaas stond de mijne er niet bij, ik zoek nog wat onderdelen.

 Bij thuiskomst was het markt en deden we nog wat inkopen. Ik denk dat buuffie de olijven óf heel vies óf erg duur vond ;-)

Daarna lekker op het balkon gegeten en de volgende dag moesten ze alweer naar huis.

Maar wat was het weer bere!

Gelukkig waren er weer genoeg rommelmarkten om de eenzaamheid te verdrijven en mooie plaatjes te schieten.

Ook kwamen we langs Thor's eigen weg . Er is zelfs een heel dorp naar hem vernoemd. Maar dat is logisch als hij nu al in Supermanhouding in zijn t-shirt zit.

 En vanmorgen ontdekte ik, dat de dode bamboe zich niet zomaar gewonnen laat geven!
We gaan hem helpen. Alleen; Wel of geen water? Hij kreeg bij gebrek aan levenstekenen niets meer.
Eens wat informatie inwinnen bij de deskundigen alhier.

Rendez-vous des amis de la Deuche

Omdat er eerst nog een andere versnellingsbak in de Méhari gelepeld moest worden vertrokken onze vrienden niet om negen uur, maar omstreeks het middaguur.

Kom daar maar eens om bij u lokale garagiste; die doet daar rustig een dag of drie over en klopt u daar ook genoeg centjes voor uit het varkentje.

Hierdoor én het feit, dat de kakelvers gerestaureerde besteleend van An en Peter vindt dat het, net als in zijn bouwjaar, met 80 kilometer per uur hard genoeg gaat, kwamen ze ook wat later aan en misten we het grootste deel van het Fète votive, dat weer helemaal terug is in oude luister.

Een fantastische band, die nummers van the Cure, via Stevie Wonder tot Van Halen vlekkeloos ten gehore bracht. Mét de bijbehorende danseressen, natuurlijk.

De volgende dag de paden op, de lanen in voor de nodige rommelmarkten en om de mensen te trakteren op mooie Citroënbeelden. Ik voelde me net moeder de gans met haar kuikens op sleeptouw.

 

Het beloofde lekkerste chocolade-ijsje van de wereld ging niet door omdat Marjorie, de ijsboerin, het feest ook tot het eind had uitgeperst.

Thuis twee kuikens in de parkeergrot gestald, omdat eentje een kapot slot heeft en de andere helemaal geen sloten.

 

's Avonds barstte het de hele dag al beloofde onweer los en Maurice en ik haastten ons naar het chateau, want er was iets met bliksem en hoogste punten. Net toen we op ons rug waren gaan liggen om geen stijve nek te krijgen, kreeg ik een druppel ter grootte van een borrelglas op mijn voorhoofd.

Als een gems terug naar beneden gerend, maar dertig seconden was toch te lang om voor de plensbui thuis te komen. Dan maar nat.

Maandag klommen we in colonne de Mont Ventoux op om al die fietsers af te troeven. Sommige mensen denken namelijk dat het een grotere prestatie is om die bult met een Eend te beklimmen, dan op een fiets. Wie weet.

Na de afdaling richting Sault natuurlijk de lavendelvelden in voor nog meer mooie plaatjes.

Op weg naar huis een paar boodschapjes gedaan bij de SuperU.

Eus kon het weer niet laten en vloog op een bezem door de zaal en botste pardoes tegen Dick op, die haar gelukkig kon vangen. De schade bleef gelukkig beperkt en we mochten de winkel zonder schadevergoeding uit.

Lekker pizza gegeten van Roberto en daarna zoals we achteraf hoorden, de buurvrouw wakker gehouden tot diep in de nacht.
Wederom een paar uur te laat vertrok het hele spul richting de Pyreneën en gingen wij naar Bagnols sur Cèze. Niet omdat het daar zo leuk is, maar om dat opeens wel heel lege huis te ontvluchten.
Op de terugweg over de dammenroute, die toch altijd weer leuke plaatjes oplevert. Gelukkig kwam niemand ons tegemoet, want hoe dat op te lossen?