Dit ziet er natuurlijk wel heel schattig uit, maar dan duurt het wel héél lang voordat je in de Provence bent. Met deze combi zijn we dan ook niet verder geweest dan camping de Delflandhoeve aan de rivier de Schie te Delft. Daar was afgelopen weekend namelijk een internationale meeting van de club van, net als wij, trotse MKPcaravaneigenaren.
We mochten van de, op het eerste gezicht wél vriendelijke, campingbazin het terrein alleen op als we een hele overnachting betaalden, terwijl we niet van plan waren langer dan een uur te blijven.
Voor vijf euro mochten we wel lopend het terrein op. Hollandse vrekkigheid tot kunstvorm verheven!
Het liefst waren we direct weer vertrokken, maar hebben dat gelukkig niet gedaan.
Om een kort verhaal lang te maken: we kregen die vijf euro van de organisatie van de meeting terug omdat we het hoogtepunt van de dag waren. Ons ei blijkt erg zeldzaam én origineel te zijn voor het bouwjaar (1962). Na een uurtje was het weer vrij van bewonderaars en gingen we met veel beloofde contactafspraken weer naar huis.
De volgende dag op het gemakje ingepakt en op naar Middelburg om de katten naar hun zomerpaleis te brengen.
Maandag dan eindelijk de neus naar het zuiden.
De DS had niet echt moeite met de sleurhut, behalve dan dat ze het een beetje warm kreeg. Ook daar wen je als bezorgde temperatuurmeteraflezer uiteindelijk aan en hielden we lekker het gas erop.
De eerste stop was zoals wel vaker in Bannes op camping Hautoreille. Wat zou dat eigenlijk zijn; een Hoogoor?
Gelukkig zijn we wel wat gewend, want de reacties waren weer overweldigend. Terecht natuurlijk.
Heerlijk lamsvleesje en biefstukje gegeten in het restaurant, waar het menu voor velen een trede te hoog was.
"Ik ziet helemaal geen biefstuk! Alleen fauks filee en brosjette de dinges. En wat is nou weer transje de gieghot? Gelukkig staat er ook piessa op, dat is tenminste normaal eten." De andere kampeerders zaten waarschijnlijk aan de macaroni met knakworst. Lekker makkelijk op de camping!
Heerlijk uitgeslapen uit een ei gekomen en op naar de sanitaire voorzieningen.
Mijn zorgvuldig half ingeslikte 'B'jour' werd beantwoord met een klinkend 'Goedemorregen!!!, waarvan elke letter patriottisch duidelijk uitgesproken werd. Tijd om weer eens een departementje verderop te gaan kijken.
Met de temperatuurmeter nét niet in het rood tegen honderd kilometer per uur door naar het zuiden.
Zwaaiend als Sinterklaas, Pipo de Clown en Mammaloe.
Eind van de middag waren we op de plaats van bestemming en werden ontvangen door Finn, Vonne en Papa. De commandant van de brandweer liep ook langs voor een zoen van Eugénie en aangezien zo'n belangrijk persoon nogal eens wat weet vroeg ik hem of hij niet een plekje wist om ons ei veilig te stallen. Een kwartier later stond het bij zijn ouders op het erf.
Ik hou van dit landje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten