Even bijkletsen

 

Woensdagochtend vertrokken Finn en Vonne al om negen uur, dus hadden we opeens een lange dag!
Waar we vervolgens niet héél veel mee gedaan hebben, want we moesten onze spulletjes nog uitpakken en het huis weer naar onszelf laten stinken.
's Middags moesten we toch even boodschappen gaan doen in Vaison. De nabije aanwezigheid van een verouderde kerncentrale doet toch rare dingen met de groenten hier.
Omdat het Paps laatste dag hier was en hij het dorp eigenlijk de hele week niet uit is geweest daar er in de cabrio maar twee mensen passen, reden we met een flinke omweg terug naar huis.

We waren voor het diner uitgenodigd door de voorzitsters van de 'Pims'-fanclub. Deze keer bij de Bar des Sports, die onder de nieuwe en zeer bezielende leiding van onze vriendin Audrey helemaal is opgebloeid. Wij blijven natuurlijk gewoon trouw aan onze eigen Bar du Pont op onze rive droite, maar die is op woensdag gesloten om inkopen te doen voor de stamgasten.

We gingen op een bijzonder christelijke tijd huiswaarts omdat de fanclub nog een beetje moe was van een behoorlijk uit de hand gelopen fanclubavond op dinsdag. Konden wij met z'n drietjes nog een nachtmutsje nemen op het balkon.

Donderdag moesten we dan toch echt naar Marignane om Pap op het vliegtuig van 17.50 uur te zetten.
We vertrokken al met midi om er een lekker dagje uit van te maken.
Lekker even shoppen in le Pontet, binnendoor verder door het dorp van Brad en Angelina, picnic in een ander pittoresk dorp en toen moest het gas er nog flink op om nog op tijd te zijn.

Om vijf uur met gierende banden voor de poort van Hall 3, rugzak uit de kofferbak, nog snel een korte knuffel en weg was pappie weer.
Over de tolweg zwijgend en zo snel mogelijk weer terug, want zo leuk was het toch even allemaal niet meer, met die lege achterbank.

Dankzij het warme onthaal en de 'moules frites' op het terras van de BdP, krabbelden we weer een beetje over ons vreugde-dipje heen.

Vrijdag echt aan de slag in huis. Zaterdag komen An en Peter namelijk logeren en die nemen deze keer in plaats van Pim en Sam (de Collie-broertjes), Rudi en zijn vier eenden vriendjes mee.
Daarna wat boodschapjes en een bezoekje aan de camping.
Dat is de eerste keer altijd nogal een opgave omdat daar zoveel bekenden zijn en we, tegen alle opgeworpen schijn in, het niet echt leuk vinden om zo in het middelpunt te staan.

Vandaag kwartier gemaakt voor de logés en straks snel naar vriend Leclerc, want er moet gefourageerd worden, om maar even in de terminologie te blijven.

Chaleur étouffant!

 Dit ziet er natuurlijk wel heel schattig uit, maar dan duurt het wel héél lang voordat je in de Provence bent. Met deze combi zijn we dan ook niet verder geweest dan camping de Delflandhoeve aan de rivier de Schie te Delft. Daar was afgelopen weekend namelijk een internationale meeting van de club van, net als wij, trotse MKPcaravaneigenaren.
We mochten van de, op het eerste gezicht wél vriendelijke, campingbazin het terrein alleen op als we een hele overnachting betaalden, terwijl we niet van plan waren langer dan een uur te blijven.
Voor vijf euro mochten we wel lopend het terrein op. Hollandse vrekkigheid tot kunstvorm verheven!
Het liefst waren we direct weer vertrokken, maar hebben dat gelukkig niet gedaan.
Om een kort verhaal lang te maken: we kregen die vijf euro van de organisatie van de meeting terug omdat we het hoogtepunt van de dag waren. Ons ei blijkt erg zeldzaam én  origineel te zijn voor het bouwjaar (1962). Na een uurtje was het weer vrij van bewonderaars en gingen we met veel beloofde contactafspraken weer naar huis.

De volgende dag op het gemakje ingepakt en op naar Middelburg om de katten naar hun zomerpaleis te brengen.
Maandag dan eindelijk de neus naar het zuiden.
De DS had niet echt moeite met de sleurhut, behalve dan dat ze het een beetje warm kreeg. Ook daar wen je als bezorgde temperatuurmeteraflezer uiteindelijk aan en hielden we lekker het gas erop.
De eerste stop was zoals wel vaker in Bannes op camping Hautoreille. Wat zou dat eigenlijk zijn; een Hoogoor?
Gelukkig zijn we wel wat gewend, want de reacties waren weer overweldigend. Terecht natuurlijk.

 

 Heerlijk lamsvleesje en biefstukje gegeten in het restaurant, waar het menu voor velen een trede te hoog was.
"Ik ziet helemaal geen biefstuk! Alleen fauks filee en brosjette de dinges. En wat is nou weer transje de gieghot? Gelukkig staat er ook piessa op, dat is tenminste normaal eten." De andere kampeerders zaten waarschijnlijk aan de macaroni met knakworst. Lekker makkelijk op de camping!

Heerlijk uitgeslapen uit een ei gekomen en op naar de sanitaire voorzieningen.
Mijn zorgvuldig half ingeslikte 'B'jour' werd beantwoord met een klinkend 'Goedemorregen!!!, waarvan elke letter patriottisch duidelijk uitgesproken werd. Tijd om weer eens een departementje verderop te gaan kijken.

 

Met de temperatuurmeter nét niet in het rood tegen honderd kilometer per uur door naar het zuiden.
Zwaaiend als Sinterklaas, Pipo de Clown en Mammaloe.
Eind van de middag waren we op de plaats van bestemming en werden ontvangen door Finn, Vonne en Papa. De commandant van de brandweer liep ook langs voor een zoen van Eugénie en aangezien zo'n belangrijk persoon nogal eens wat weet vroeg ik hem of hij niet een plekje wist om ons ei veilig te stallen. Een kwartier later stond het bij zijn ouders op het erf.
Ik hou van dit landje.