Oh jee!

Eugénie gaat heur haar verven.

Ik ben een beetje bezorgd.

 U dacht natuurlijk, dat wij Koninginnedag met alle bijbehorende abdicaties en inhuldigingen zomaar voorbij hadden laten gaan.
Niks hoor.

We zijn vroeg opgestaan om de koningin van haar troon te kunnen zien stappen. Live, dankzij Youtube.

We hebben niet gewacht tot Willem IV die troon weer besteeg, want we hadden nog een appeltje te schillen met een schurkachtige benzinepomphouder in Tulette.

Ik had daar vrijdagavond voor een tientje of drie benzine getankt en betaald aan de pomp. Die pomp zei nog, dat ik maar voor 130 euro's mocht tanken.
Blijkt de volgende dag, dat die 130 euro's ook van mijn rekening afgehaald zijn.
Denken ze soms, dat ik Petit Henry fou ben?? (gekke Henkie).
Die zouden we weleens even mores leren!!!!
Hij bleek echter een hele lieve mevrouw te zijn, die het heel vervelend voor ons vond, en uitlegde dat dat altijd zo gaat met betaalautomaten en dat binnen enkele dagen het echte bedrag afgeschreven zou worden in plaats van de reservering van 130 euro. Nog net niet gezoend bij het afscheid en als ze LPG had gehad zou ik de rest van mijn leven bij haar zijn gaan tanken.

Vlak bij die pomp is de chocoladefabriek van Mathilde en Eus moet ongesteld worden, nou... dan weet je het wel.
Het winkeltje van Mathilde is een beetje uit de hand gelopen. Naast duizenden heerlijke chocoladevarianten verkoopt ze nu ook olijfolie, paté's en nog veel meer provencaalse goederen.
En dat de schoenmaakster haar leest volkomen kwijt is zie je in de aangebouwde serre:

Gauw naar Valréas om de Leclerc leeg te kopen, via twee trocs naar Nyons om lavendel te snuiven en toen nog even langs bij Barbara en haar bende.
Die had toch toevallig twee goudgele, bijna oranje kippen in de oven liggen, dus zijn we maar gebleven.
Leve de Koning.

Zondag

Na een ontbijtje op bed, naar de bakker gehobbeld omdat dat zo gezellig is én omdat Mr Jacques ons nog iets lekkers heeft beloofd voor de lunch.
Eigenlijk had hij ons uitgenodigd voor het zondagse dorpsontbijt met steak tartare, maar hij weet allang dat negen uur een beetje vroeg is voor ons. Maar hij zou wat voor ons bewaren.
Op de terugweg op de deur van zijn toverkelder geklopt en wat blijkt? Ze hebben alles opgegeten!
Maar beloofd is beloofd bij Jacques, dus had hij een nieuwe portie voor ons gemaakt. Met zelfgemaakte mayonaise van rauwe eitjes.
Eigenlijk horen er frietjes bij, maar het mocht van hem ook op brood.

Dan mag rood vlees wel niet goed voor je zijn, en zeker niet rauw, maar wat is dit lekker!!!
En vanmorgen hadden alle hoogbejaarden het voor de triljoenste keer gegeten, dus zoveel kwaad zal het wel niet kunnen.

Ondertussen het huis aan kant gemaakt en de tassen uitgepakt, want daar waren we expres nog niet aan toe gekomen.
En de tuin, bijna, onkruidvrij gemaakt, tot groot ongenoegen van Gris en Buddy, die net zo lekker lagen, maar die zooi moest toch de composthoop op.

Daarna toch de regen in, want het is nu eenmaal rommelmarktenzondag en dat laat je niet zomaar passeren. In Tulette waren de kooplui lekker droog gaan zitten in de sale des fêtes, dus niks aan het handje!
Eus kocht een mooie ring en samen nog een ruim pondje asperges, vers van het land.

Om de hoek zit 'Broc'n Brock' van Paule en Pascal, wiens vetkuif we nog kenden van de buvette op een vide grenier in Nyons.
Hij was eerst een beetje teleurgesteld, dat ik dat prachtige olieblik, dat zo mooi bij onze auto paste en waar maar een klein gaatje in gerot was terwijl de opdruk nog zo mooi gaaf was, niet kocht, maar zijn glimlach kwam terug toen we naar de prijs van een art déco zeemeeuw vroegen, die volgens hem van de hand van de beroemde Mr Lejan kwam.
Een koopje! Ondanks dat zijn snavel een beetje op die van een eend lijkt en er een een minuscuul stukje glazuur van een vleugel af is. Bovendien stond de originele prijs, die drie keer zo hoog was er ook nog op.

 Die snavel moeten we toch maar een beetje restaureren, want die is vroeger toch wat langer geweest, maar verder is het best een mooi stuk.



Lekker binnendoor naar huis geslenterd en lekker gekookt en gegeten.

'S avonds na een spelletje Chromino nog even geskyped met onze vriend Ruud, die ons op tournee meenam door zijn Franse huis en toen lekker slapie.

Vandaag eindelijk naar le Pontet om een beetje te shoppen en boodschappen te doen. Niet veel bijzonders beleefd, dus daar kunnen we kort over zijn.

Na het eten ging Eugénie weer aan de arbeid, want we hadden stof gekocht voor een oud plan.
En dat is weer reteleuk geworden!! Chapeau!

 

Effe wachten.......

Nadat we lekker uitgeslapen waren en ons croissantje camemwattes (ja, dat is lang geleden hè) naar binnen hadden gewerkt gingen we richting Le Pontet om eens flink in te slaan.

Maar eerst langs bij Barbara en Werner voor de broodnodige knuffel.
Daar kregen we ook nog een bakje koffie bij, want tegen onze gewoonte in vielen we dit keer niet bij de aanvang van de maaltijd binnen, maar aan het einde.

'Le Pontet? Samedi? Sous la pluie?'. Werner wenste ons bon courage.
 Na Vaison dus toch maar de afslag naar Orange genomen, alsof de Carrefour daar uitgestorven zou zijn.
Dat viel mee. Zowel qua uitgestorvenheid als drukte, dus we konden lekker karretjevullen.
Niet teveel, want we willen natuurlijk wél elke dag boodschappen doen.
Daarna nog even langs de grote vriend van Eugénie, want die had weer allemaal cadeautjes weg te geven.
En de zon scheen, dus wat kan het schelen?

Om zeven uur hadden we met Bam en Ner afgesproken in de Bar des Fontaines te Entrechaux om gezellig pizza te halen bij reizende Roberto en daar en apérootje te doen.

Toen we binnenstapten werd het doodstil in de saloon, maar toen bleek, dat we de kastelein, Aurélien, goed kennen, alsmede de ex-postbode Fanfan en diens vrouw en dochter kon het zoenen beginnen.

We zijn er nooit meer weggekomen.

Aangezien het hele gezin Blanc toch daar was en ook vriend Jeannot aanschoof had het weinig zin daar weg te gaan.

Na nog wat stevige potjes darten gingen we allemaal om een uur of elf richting onze slaapkamertjes.

Wakker worden

Een kort bericht dat ik (Eus) even met jullie wil delen:

Wat is dat toch een lekker gevoel: je wordt wakker en denkt in paniek: WAAR BEN IK? HOE LAAT IS HET? En dan realiseer je je ineens: ik ben in Mollans en IK HOEF HELEMAAL NIKS!

En buiten is dan wel veel regen, maar gelukkig ook een hoop blauwe!

Vervroegd pensioen...

...zo voelde het tenminste een beetje omdat we donderdagavond al richting Middelburg reden met de hele belabbering: auto volgepakt en Chou en Pastis op de achterbank. Tim heeft namelijk ook vrij deze vrijdag. Pastis heeft de hele weg vanaf Delft liedjes zitten zingen. Favoriet was Poesje Mauw!
Heerlijk gegeten en geslapen na een gezellige avond en vanmorgen om 10.15 uur vertrokken. Droog maar grijs weer tot België (dt is dus maar en klein stukje vanuit Middelburg...). Daarna bleef het grijs maar nu ook met regen, regen en regen! Yèk! En om de feestvreugde te verhogen brak de ruitenwisser aan de bijrijderskant af!!! Niet te repareren zonder het hele dashboard te ontmantelen en dat leek ons zo onderweg nou niet zo'n slim plan. Sta je daar straks met alle hendels en knoppen in je hand en wordt de rest van de reis en soort goocheltruc in plaats van sturen.Gelukkig kon Tim de hele wereld nog goed zien door de ene ruitenwisser die nog werkte maar het wereldje van Eus werd wel heel erg klein door het wazige zicht. Dan maar een haakwerkje tevoorschijn gehaald om de tijd door te komen. Nou ik kan je vertellen, die sjaal is bijna af hoor! Het regende namelijk door tot Lyon! Traditiegetrouw slaat het weer om als je de tunnels door bent en jawel: het werd lichter en droog.

Kijk een Monet: koolzaad in het voorjaar....

Na Lyon zag het er zo uit.

Bij het tanken loopt Tim altijd even een rondje om de auto om te genieten van al dat moois waar we in rondrijden maar.....weer een wieldop kwijt! Nummer drie op reis naar of van Frankrijk het afgelopen jaar. Om goed chagerijnig van te worden. Afijn, vol goede moed omdat het weer leek op te knappen de reis vervolgd, boodschapjes gedaan in Chasse sur Rhône en toch maar geen LPG getankt want we hebben tenslotte nog een volle tank benzine.
Maar dan moet'ie daar wel op rijden! Precies op de afslag Bollène was het gas op, Tim schakelt over op benzine en er gebeurt helemaal niks. Toen wat horten en stoten en daar gingen we weer. Een paar meter. Weer horten en stoten, Aan de kant, kijken, frutten bedenkelijk kijken en weer verder. Deze voorstelling hebben we een paar keer gehad totdat we ontdekten dat als we niet sneller dan 70 km per uur reden, het best redelijk ging. Nog wat verse benzine getankt bij Tulette (gas is op dit uur van de avond (22.00 uur) nergens meer te krijgen omdat je dat alleen kan krijgen bij bemande stations en ook de Fransen zijn dan al lekker naar huis).
In Tulette begon het weer te regenen tot Mollans. Om 22.30 uur was alles binnen, luikjes open en soep op het vuur en vanaf die tijd regent het pipes des stiles! Onophoudelijk. Zelfs de poezen die ons kwamen verwelkomen zoeken onderdak in ons raamkozijn. Morgen maar eens bij daglicht kijken naar al dat groen wat er beneden groeit, we zien tulpen en boven ons hoofd hangt een blauwe regen heel overdreven te doen: duizende bloemen! Foto's volgen bij daglicht.


En dan eet je geen soepie van Knorr maar een 'velours d 'Asperges aux langoustines' die Tim naar LPG vond smaken....

Daar zijn onze vriendjes: Buddy, Mémère en Petit Gris