Au revoir et miroirs!

Zaterdag hebben we gegeten bij maison Arabe aan de overkant van de riad. Wat een sfeer weer; het is elke keer net of je een sprookje inloopt. Ik hou er over op want de foto's (die hier nog bij moeten komen) spreken voor zich. Vooraf kozen we een duivenpastilla en daarna een tajine met kip en gedroogde perzik met kruiden uit de Atlas en een Berbercouscous en een flesje Sahiriwijn (hier zaten we niet in het zicht van de moskee dus het kon weer) Weer niet overheen te kijken! Bijna amechtig terug naar ons eigen dakterras met een munttheetje en een restje wijn van gisteren nog even zitten kletsen met een Nederlands stel dat hier ook twee dagen was (en wel de aap op hun schouder hebben gekregen...).

Vanmorgen dan ook de allerlaatste pannenkoekjes, de koffers in de receptie gezete en afscheid genomen van ons kamertje (Hania) en daarna zijn we toch de Soukh ingegaan omdat we toch twijfelen of we niet twee spiegels moeten meenemen voor de badkamer in Mollans. Dus head first de noordelijke soukh ingedoken met de inmiddels automatische glimlach en het repeterende 'non merci, c'est tres beau/gentil (of wat maar van toepassing kan zijn) het magische 'nous sommes venues avec Ryanair (en zelfs in de diepdonkere soukh krijg je dan een medelijwekkende glimlach terug omdat iedereen weet dat je dan maar 10 kilo mag vervoeren). Vandaag konden we het aanvullen met 'nous partirons dans une heure' dus excursies naar de Atlas, Sahara of de kust bleken ook onmogelijk.

 

We vonden onze flessenhouders van bewerkt metaal (Kunnen die zonder plat te worden in de koffer? Ja Tim, ik word altijd wakker van een krakende fles als je 's nacht een slok neemt en met zo'n houder eromhee kraakt het niet.......Binnen!, da's 1!). Verderlopend kwamen we toch richting de Tannerie (leerlooierijen) maar we wisten ze via allerlei steegjes (waar we geen toerist meer zagen) te ontwijken en kwamen weer terecht in de soukh. En daar stond er een: een spiegel uit duizend en een nacht....
De prijs was niet onacceptabel (betere kwaliteit dan de shit die je in Europa voor het dubbele koopt en die hoogstwaarschijnlijk in China nagemaakt wordt). Maar ja. ik ben een''Berbère' he, en in de Riad wisten ze te vertellen dat dat betekent dat je goed weet wat je wil, de kwaliteit kan beoordelen en het spel goed speelt. Dus daar ging ik. Tim probeerde nog even dwars te liggen door akkoord te gaan maar daar heb ik heel snel en stokje voor gestoken, uiteindelijk kreeg ik een hand en een complimenterende glimlach en werden de spiegels shockbestendig in kranten en overjarig Duits reclameplakband verpakt. Nu de betaling: we konden niet met kaart betalen en we hadden niet genoeg dirhams meer op zak, dat hadden we van te voren al kenbaar gemaakt. Pas de problème, il y a un distributeur tres proche. Dus zo gebeurde het dat we met verkoper (met de twee spiegels onder zijn arm) op weg gingen. De man liep goed door maar toch waren we nog zeker 10 minuten aan het lopen voordat we bij de geldautomaat waren die ......... en panne was! Nog steeds geen probleem voor onze 'man in the mirror': op naar het Djemaa el Fna, weer 5 minuten in flink tempo...........hors service! Nu zag ik wat zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd verschijnen en ik twijfel of het van de warmte en/of de wandeling kwam. Verderop lukte het: we overhandigden 600 dirham (55 Euro) kregen het pakket eerbiedig overhandigd en gaven hem met een 'ramadan mubarak' een kleinigheid voor z'n moeite (of was het andersom?).

 (de man met het paarse tasje onder de arm)



Nu het volgende probleem: natuurlijk waren het geen lullige spiegeltjes van je mot er wel wat in zien, maar passen ze wel in de koffer? Op het oog waren ze precies 55 cm en dat moet dus lukken maar wat als.......Eenmaal thuis pasten ze net aan op de millimeter in onze koffers! Allebei een en hopen dat we niet over de 10 kilo gaan (pas in het vliegtuig ontdekten we daar een mooie oplossing voor ;).

 










We aten een heerlijke lunch: kefta van Loubna met water en muntthee en toen was het tijd voor mijn hammamafspraak; een 'gommage au savon noir en een enveloppement de ghassoul met huile d'Argan en 7 kruiden uit het Atlasgebergte. Wat stond me te wachten? Ik ben geen saunaganger en krijg het snel benauwd in kleine ruimtes en stel dat er artisjok bij zit, dan kom ik er 4 keer zo groot en opgezwollen uit....Afijn na de nodige voorbereidingen van het voltallige personeel (wat spoken ze uit?) kwam er een vriendelijk ingepakte mevrouw de riad binnen en gebaarde ze (ze sprak nauwelijks Frans, dat gaf vertrouwen) dat ik binnen mocht komen. Ondertussen had ze zich van haar djellaba en hoofddoek ontdaan en droeg ze een zwart t-shirt en halflange broek. In de 'gebruiksaanwijzing' stond dat je tijdens de behandeling een maillot de bain aan moest hebben dus ik had onder mijn (inmiddels onafscheidelijke, heb er zelfs 2) harembroek netjes mijn bikini aan. Of ik me maar even helemaal wilde uitkleden en dan kreeg ik een 'jetable' een weggooistring. Om een lang verhaal kort te maken: ik werd geheel ingezeept, moest 5 minuten blijven liggen terwijl de muren van de hammam steeds warmer werden en de ruimte zich vulde met stoom (ik zag mijn eigen hand niet meer en ben redelijk benauwd (merci claustrofobie!) op de tast gaan voelen waar de uitgang zat....). Mevrouw kwam weer binnenen ik kreeg vanuit een koperen teil steeds een schaaltje water over me heen gegooid om me te ontdoen van zeep, daarna werd ik in het leemmengsel gemasseerd, weer 5 minuten en toen kwam de scrubbeurt met DE handsschoen: mijn god, dat was geen zachtzinnige ervarig!Op die manier schuur je het meest ruwe vurenhout glimmend gepolijst! Afijn, van boven (gezicht tot achter de oren) tot onder (tussen de tenen) en alles wat daar tussen zit (u leest het goed) werd gescrubd en de rollen dode huid en straatvuil vlogen er in kilo's af! Weer koperen pannen warm water over me heen en daarna kreeg ik een hoofdmassage en werd mijn haar gewassen met rozenshampoo. Weer schalen en pannen water over me heen. Helemaal schoon en fris met een peau de bébé voelde ik me 10 jaar jonger en Tim zei dat ik er ook zo uitzag (ik denk echter dat hij nog heel veel stof achter z'n lenzen heeft). We rekenden af in de riad, maakten een praatje met Jerôme de eigenaar, de taxi stond al klaar maar 'geniet nog even van jullie muntthee' en gingen om 16.00 uur richting vliegveld.

Na een prima vlucht (rij 2 voor ons alleen en bijna niemand om ons heen) landden we om 23.30 uur in Marseille. Anderhalf uur later waren we weer thuis. 's Morgens vanuit de drukte van de soukh van Marrakesh in de stilte van een slapend Mollans.....

 

 Tot diep in de nacht zitten nagenieten en verwerken vandaag moet ook alles nog indalen. Wat een fantastische ervaring was dit! Marrakesh is een stad in een duidelijk merkbaar ander continent, het was een indrukwekkende, leerzame, in- en ontspannende, positieve, spannende en onvergetelijke ervaring!

Dagje cultureel

Ik ga vandaag proberen niet alles 3 keer op te schrijven. Het is vandaag een koele dag; 35 graden. Na een door Amine gebakken duizendgatenpannenkoekje (ik wil 'm mee naar huis!) zijn we toch maar niet naar de leerlooierijen gegaan omdat we van verschillende bronnen vernomen hadden dat de stank van dooie dieren braakwekkend is. En aangezien hier de dierenkoppen en -poten al bij de slager open en bloot versafgehakt liggen kan het er bij die leerpissers nog wel eens wat ruiger aan toe gaan. Bovendien werken de mensen in erbarmelijke toestanden met giftige stoffen (er wordt aan gewerkt om de looierij uit de bewoonde wereld weg te halen), en om daar nou te staan kijken en foto's te maken gaf ons geen goed gevoel. Op naar de kasbah dus: een wijk met honderden winkels in vooral kruiden. Natuurlijk kochten we een mengsel dat ter plekke gemalen werd, om thuis onze Marrokaanse schotels mee te kruiden. En wat krijgen we daar te horen? Dat de eigenaar met Maxima en Alexander op de foto staat! Wij kijken, en inderdaad geen trucage! Ben je zo ver van huis, krijg je dat! Gelijk in de houding gaan staan natuurlijk…

We bezochten ook het Centre Artisanal: Allah wat is dat groot!!! Er kwam geen einde aan de winkel en je kon er alles aan souvenirs kopen: van djellaba's tot theepotjes en van asbakken tot sieraden: het leek wel een rit in een achtbaan! Dit was de eerste en enige winkel waar je met rust gelaten werd.

We bezochten ook het Palais de la Bahia. Wat is dat groot en mooi: een doolhof aan betegelde kamers waarvan de plafonds met prachtige motieven beschilderd zijn. Na het paleis liepen we naar de ruïnes van een ander, namelijk het Palais El Badii . Het lopen werd steeds zwaarder na gisterenen en vandaag weer: de blaren staan op m'n hielen en Tim z'n kuiten zijn net jeu de bouleballen. Dus weer op naar de riad om voor het eten even te chillen onder de airco in de kamer (Tim) en op mijn bankje op het dakterras (Eus).

Gisteravond hebben we gegeten op het dakterras van Cafe de Paris aan het plein. Simpel maar prima, alleen de meloen toe, smaakte naar de goedkope rozenparfum die de ober opspoot voordat hij ons kwam bedienen. Afijn beter dan de pislucht die hier overal in elke straat hangt… de geuren van Marrakesh zijn divers: pis, paardenmest, rozen, fleur d'oranger, kaneel en steranijs. Gelardeerd met een keur aan lijfgeuren.


Vanavond hebben we voor de laatste avond gereserveerd in Maison Arabe, een sjieke tent die naast onze Riad zit. Hoeven we ook niet zover te lopen…! Morgen nog een korte dag en dan is het alweer voorbij: jammer maar ook prima, 4 dagen is precies goed om net niet aggresief te worden als er weer iemand op je afkomt om de weg te wijzen, je een restaurant of winkel in te sleuren of wat dan ook als ze maar aan je kunnen verdienen. Niet gek want een groot gedeelte van de bevolking leeft hier echt in armoede.

 

Excuse moi…

Ik tik alles op de I-Phone en dat is lastig tikken en verbeteren. Zal proberen thuis de taalfouten en vergeten/verkeerde letters weg te halen.

Platvoeten in harembroek

Wat een stad! Gisteravond hebben we in de buurt van Djemaa el Fna gegeten nadat we de zon hebben zien ondergaan vanaf het dak van Cafe de Paris. Prachtig!

Het begon met de slangenbezweerders waar we (natuurlijk met een grote boog) omheen gelopen zijn, een miljoen brommertjes die kriskras door elkaar zo hard mogelijk over het plein rausen tussen de eetstalletjes en de honderden barbecuetjes door. Dan nog de waterdragers en de tweedehands gebittenman en de hennaschilderessen en de muzikanten. Als klap op de vuurpijl op aanraden van Amine (onze houseboy) naar El Baraki dat pas na 20.30 uur openging. Heerlijk gegeten maar het zijn hier porties waar je niet overheen kan kijken: 7 verschillende Marokkaanse salades, dan zoete bladerdeeg hapjes, dan een pastilla, daarna de hoofdgerechten (couscous en tajine) dan de toetjes (sinaasappel met honing, kaneel en chocolade) en de Marokkaanse whisky (muntthee). Dit alles in een gigantische paleistuin met palmen en bananenbomen, lantaarns, kaarsen en prachtige mozaïekvloeren en -muren, vergeet ik nog bijna de fontein! Dit alles begeleid door livemuziek van gnaouimuzikanten en een buikdanseres die op Tim af kwam! Echt wat voor hem om zo'n dikke wiebelkont het eten van z'n lepel te laten schudden! Hij had nog liever met Gerard Joling het Atlasgebergte opgefiets!!!! Allahzijdank dat we nog even moesten lopen naar de riad zodat de hele boel een beetje kon verteren.












                                               

























Vandaag na een heerlijk ontbijt met gebakken ei en duizendgatenflensjes zijn we naar de Jardin de Majorelle in de Nieuwe Stad gaan lopen; heet, stoffig, druk verkeer en vies: de Schilderswijk is er een villawijk bij vergeleken. En je durft met goed fatsoen niet een kaart tevoorschijn te halen omdat er binnen 2 seconden iemand naast je staat die je de weg wel kan wijzen; maar dan wel naar de tapijthandel van z'n oom, het restaurant van z'n neef of de winkel van z'n vader! Lopen dan maar en resoluut maar vriendelijk bedanken. We hebben om die reden ook nog geen souvenirs gekocht: het is gewoonweg niet mogelijk om rustig te kijken zonder dat je in 1 minuut de hele inhoud van de winkel voorbij hebt zien komen: een beetje het lopende band spel van Mies Bouwman! Ik heb wel vanwege de warmte een harembroek aangeschaft. Natuurlijk aan het afdingen geweest en de helft betaald: de verkoper vond me een 'vraie Berbère'. Ik denk niet dat ik dat als positief moet beschouwen, ook al lachte hij erbij…

Vanaf de tuinen van Majorelle (werkelijk poerachtig zoveel exotische planten, die onbeschrijvelijke kleur blauw en de rust) naar de wijk Guéliz en daar wat gelunched (o.a. vijgensap!). De meeste winkels waren dicht omdat het vrijdag is en ook nog ramadan. We namen na een slopende wandeling toch maar een taxi naar de Doukkala poort en liggen nu voor leip op het dakterras. Vanavond maar weer eens kijken waar we gaan eten (zonder Marlies Dekkers show, misschien iets Chippendale-achtigs in djellaba?

Welke taxi nemen we?

Wakker in een vreemde wereld, wat gebeurt hier allemaal?

Afrika; Marrakesh! Gisteren met nog een klein beetje daglicht aangekomen en door een taxi naar de Riad gebracht. Onderweg net Den Haag: 3 hoog en schotels, wel is alles maar dan ook alles flamingoroze! Prachtige riad met een binnenplaats met fontein met rozenblaadjes en een waanzinnige kamer: lijkt wel een sprookje hier! Straks het mooie en oude gedeelte van de stad maar eens gaan ontdekken; de medina en de soukh!

Zondag weer bijtijds uit de veren, maar niet zo belachelijk vroeg als zaterdag.

Schilderijen hingen zo weer, dus ik kon in de weer met de voegspons en de plakspaan, zoals ik al liet doorschemeren.

Gisteren kwam er op sluitingstijd, tijdens de borrel nog een Nederlandse meneer langs, die helemaal uit Holland was komen fietsen. Nou ja, vanaf Nancy dan, vanwege het nare weer. Alsof het dan een peulenschilletje was. Hij had een schildersezel op zijn bagagedrager en bleef al verdacht lang hangen.

Inderdaad had hij zich de volgende dag het plekje naast papa toegeëigend, die zich zelfs gewillig liet portretteren. Ik moet zeggen  dat het een mooi portret is geworden.

 

De buurvrouw wilde dat natuurlijk ook wel, maar die was een stuk minder tevreden. Hij had haar een veel te dikke kop gegeven zei ze met een veelbetekenende glimlach toen ze hem toch 15 euro betaalde.
Sjak bleek toch een aardige kerel te zijn, vandaar: www.galeriesjak.nl

Ondertussen schoot ik lekker op en zag de badkamer er uiteindelijk zo uit:

Rineke had deze keer zelfs Rob, die uiteraard met Helmi bij ons op de borrel  was, gestrikt om haar schilderijen naar de kerk te sjouwen, ze had dit jaar alweer de eerste prijs gewonnen.



Vanmorgen liep ik naar Gijs om Finn en co naar het begin van de gorge te brengen,
hebben ze G@#%$&$@# de achterlichtkappen gestolen! Steken er alleen nog maar zes blote lampjes uit zijn kont. Direct bij garage Pascal nieuwe besteld, want we kunnen zo natuurlijk woensdag niet naar Marseille rijden.




Toen ik de kloofzakkers had afgezet was er toch nog blij nieuws.
Leo, de hond van de oma van France, komt voortaan bij ons wonen.
Hij kwam met de auto van Jacques en zit nu vast lekker bij de kachel. Voor het geval.

 




Daarna nog even de kwast in het rond geslagen en zie hier:

 

Nu gaan we snel naar BdP, én bij Rob en Helmi op de borrel.

Peintres et carreleurs.

Donderdag op naar de Bricodepot bij Avignon om de tegels te vinden, die we op woensdag hier in de buurt niet tegenkwamen. Pap deed een tukkie achterin de deuche hoewel hij zei dat zijn ogen dicht waren omdat hij geen zonnebril ophad.
Mooi tegeltje gevonden in de goede kleur en ook nog het goede formaat.
In een boom voor de Decathlon zat een orkestje cigales een sonate op te voeren. Voor het eerst in al die tijd die schreeuwlelijkerds eens live gezien.



Aan het eind van de middag arriveerden Finn en Vonne, samen met hun vrienden Ben en Ellen.
We hadden al voor iedereen gereserveerd voor het Fête des Belges om mosselen en patat te eten.
Daarna werd het dansen en konden de versgearriveerden na een dag van bijna 23 uur en een klein drankje hun slaapplaats ternauwernood nog vinden.
De volgende dag toog ik hoopvol naar boven om te gaan tegelen. Tegels plakken zelfs op een nieuwe rechte muur. Hoe simpeler kan het?
Ja dus. Vloer loopt af, verkeerde kant begonnen, scheve muk, krachttermen, alles er weer af, goed begonnen, maar tegels zakken stiekem, meer krachttermen, nog eens opnieuw.
Nu goed, maar geen zin meer. Lekker naar Vaison, boodschappen doen.

De volgende dag 'Peintres dans la Rue'. 'S avonds werd nog de laatste hand gelegd aan de werken.

 

Bij nacht en ontij uit bed om de expositie op te bouwen. Á l'improviste, zoals gewoonlijk. En weer dik voor mekaar en makkelijk weer op te bergen voor de nacht, want morgen weer een dag!

Binnen nog een illegale vestiging van Modefier en Vonz ingericht, men weet maar nooit.

 

Rond het middaguur kwam Alphen aan den Rijn pakkie deftig aanlopen voor het defilé médiéval, dat niet doorging. Dat kwam ons goed uit, want Ben en Finn zijn allebei retehandig met tegels én hebben beiden ADHD en er waren ook nog te weinig stoelen. Dus......

Wat wél doorging was het middeleeuwse spectacle, tot doodsangsten van onze geliefde France van hiernaast.

 

Om een uur of zes klein aperootje gedaan naast de schilderijen, Rob en Helmi kwamen ook net langs.
Na het schilderijen binnengooien nog een aperootje gedaan bij de Bar du Pont en uiteindelijk met zijn allen heerlijk gegeten op ons balkon.

 

Inmiddels ook een mooi plekje gevonden voor onze Gijs, al weet ik nog niet of dat helemaal in goede aarde gaat vallen. Eens voorzichtig informeren, de aanhanger staat er tenslotte ook.




Ik ben, tijdens het schrijven dezes, druk bezig met het voegen van de tegels en het aansmeren van naden, dus de foto's van de salle de bains komen eraan. A plus!