We zijn weer thuis

Gisteren om half elf vertrokken na een heerlijk gebakken eitje met uitgebakken bacon uit de keuken van Monsieur Paul.
Na een potje janken op de parking het gas erop en richting Delft.
et was niet druk, dus met stoppen mee waren we om elf uur weer in ons gele huis.
Onderweg had ik een smsje ontvangen dat mijn eerste vier uur uitvielen i.v.m. stage, dat kwam mooi uit!
Nog een kleine twee maanden en dan zitten we weer op het balkon.

Full house

Dachten we dat de markt in Nyons druk was, inmiddels is het dat ook hier in huis.

Na het marktbezoek de slaapkamers in orde gemaakt en ergens tussen drie en vier arriveerden Pim, Puck, Paul en Ineke. Het klinkt als een toneelstuk en dat is het dan ook.

Voor de apéro naar Bar du Pont en toen het daar te koud werd naar huis.
Op het moment dat ik de bbq aanstak begon het te regenen, maar daar vonden we natuurlijk weer wat op.

Natuurlijk weer lekker gegeten en gedronken, waarna de één aan de schijterij ging en de ander de volgende dag twee zonnebrillen nodig had.

Toch maar naar Avignon getogen en lekker rondgebanjerd.



Op de terugweg een paar boodschappies gedaan en toen gauw een biertje.
Ineke probeert voor het eerst een escargot.
Da's dan ook gelijk voor het laatst.

Vandaag heeft Benji het internet voor iedereen toegankelijk gemaakt en dan krijg je dit:

Wát?!

Het is nu 09.15 en we staan klaar om naar de markt te gaan.
Gewassen en al. Zo vroeg zijn we hier nog nooit buiten geweest.

Pas op!

Nu horen we er volgens mij écht helemaal bij!

Gisteren een dagje niet geklust, want we hadden berekend dat dinsdag de enige dag zou zijn waarop we naar le Pontet, het winkelcentrum bij Avignon, konden. En iedereen weet dat wij niet echt vakantie hebben gehad zonder een bezoek aan dat winkelparadijs.

Barbara belde vlak voordat we vertrokken of zij het toetje voor die avond zou maken en was ook blij dat we gingen omdat ze drie t-shirts had te ruilen bij Decathlon.

Ze had de bon niet meer, maar wel haar klantenpas en daar staan alle aankopen op.

Die moeten wij dus ook hebben! Formuliertje ingevuld bij een lief meisje en toen eigenhandig op een speciaal machientje onze pas gemaakt, mét een plaatje naar keuze erop.

Daarna naar het grote winkelwalhalla. Eugénie wilde een crèmetje halen bij Yves Rocher, die hier blijkbaar nog niet dood is.

En daar hebben ze ook een klantenpas!!!!!

Dat duurde een stuk langer om te regelen en de bijbehorende tegoedbon is maar twee maanden geldig en wij zijn dat nét nog niet terug. Daar kon het zalfjesmeisje niets aan doen.

Gelukkig zit er in Vaison ook nog een dependance, zodat we toch nog met 50 procent korting eeuwige schoonheid kunnen inslaan.

Na de boodschappen via de Troc naar huis om lekker Grieks te koken voor Bam, Ner en de kinderen. Haasten natuurlijk, want wij begrijpen nog steeds niet dat kwart voor zeven hier kwart over acht betekent. Weer voor niks tegen elkaar staan blaffen. Gauw goedknuffelen maar.

Heerlijk buiten bij de bbq gegeten, het was allemaal weer erg goed gelukt. Bifteki mè tiri, lamsspiesjes, tzatziki, taramosalata, choriatiki en aardappeltjes uit de oven overgoten met een wijntje uit Tulette en als toetje een heerlijke speculoostaart en aardbeien uit de keuken van Bam.

Vanmorgen weer ervaren hoe blij we straks met de vaatwasser zullen zijn en straks de lunch met de buurtjes voorbereiden.

Aanpakken, niet lummelen!

Maandagmorgen zou maandagmorgen niet zijn als er niet aan het werk gegaan wordt.
Niks ontbijt in bed, gewoon aan tafel.
Daarna gammasmoking aan en aan de bak.
Ik dacht een treetje of twee te gaan maken, maar het was blijkbaar goeiemaandag, want om een uur of drie was de trap zo goed als af! Het is dat de parpaings (betonnen legoblokken) op waren.



Hier en daar een béétje scheef, maar toch niet slecht voor een amateur.
Gauw naar de Brico om blokken voor morgen te halen.
"Twee maar?"grapte onze bricovriendin. Maar toen we vol ingehouden trots vroegen of onze carte de fidelité er al was kon ze niet anders dan met gepast respect ernaar op zoek gaan.
Ik zag hem het eerst, dus nu zijn we officieel bij het Provençaals klussersgilde.
Om echt bij de bouwers te horen moet je toch op zijn minst een rekening hebben bij Augier, zeg maar de PontMeyer van Frankrijk.



Om zes uur werden we bij de buurtjes verwacht.
Nee, niet om te eten, maar voor de apéro, het is hier niet Honselersdijk, waar de piepers strak om 18.00 uur uit de pan moeten.
Om een uur of half acht naar Roberto, de beste pizzabakker op aarde, want maandag: pizzadag.
De buurtjes zijn niet meer zo gewend aan het nachtleven sinds de komst van prins Liam, dus werden we om een uur of negen naar huis gestuurd met de rest van de wijn onder onze arm.
Die hebben we op het balkon soldaat gemaakt en om een uur of half elf mocht het vermoeide lijf plat.
Het viel niet mee om al die versteende spieren vanmorgen weer aan de praat te krijgen.
Vandaag dus maar naar le Pontet om boodschappen te doen en dan morgen de trap afmaken. Het moet niet te hard gaan natuurlijk.

Niks Koninginnedag!

Als een lièvre (haas) naar Mollans!

Vrijdag nog een uurtje "gewerkt", en daarna op het gemakkie spulletjes ingepakt en gedag gezegd.

Om een uur of vier de vakantiedrukte ingeschoven op weg naar Middelburg om de katten naar oma te brengen.

Files zijn helemaal niet zo erg, als ze maar een beetje rijden en je weet dat er aan het einde weer een fijn weekje ligt.

In de Beneluxtunnel bedacht ik me dat ik mijn Fein multitool vergeten ben, maar ik kan vast ook wel zonder klussen. Mondje dicht dus maar.

Na het rijtjerijden voorbij Brielle begon het best op te schieten, zo in het zonnetje over de Zuid-Hollandse eilanden. Mooi uitzicht op het Haringvliet vanaf de bijbehorende dam.

"Heb jij de laptop nog in de auto gelegd?". Eus doet niet aan 'mondje dicht'.

Een groot drieletterig woord vloog door onze prachtige klassieker; het rook toch al naar de zee.

Allerlei onzinnige oplossingen verzonnen en toen toch maar omgedraaid.

De terugreis duurde maar de helft van de heenreis, omdat die niet zo populair is bij de vakantiegangers, zodat we 35 minuten later wederom afscheid namen van de buurman.

Een kwartiertje na achten waren we dan eindelijk bij Beppie, de tweede heenreis was verschoond van files.

De volgende ochtend maar een half uur te laat vertrokken, de verjaardag van de koningin ten spijt.

Het lijkt of Frankrijk als vakantiebestemming eindelijk een beetje uit de gratie is, want er reed bijna niemand in de weg, op duizend kilometer autoroute.

Om 21.30, precies dertien uur, twee keer koffie en twee Leclercs voor de boodschappen later, een Kronenbourg op het balkon.

Niet zo,n zin meer om de spaghetti fruit de mer klaar te maken, de ons beperkt tot een kaasplankje en een half flesje rosé.

Zondag brocantedag en omdat het 1 mei was dubbel.

Maar eerst even nestelen, dus de kleertjes in de kast gestopt en de tuin opgefrist.

Druif, roos en blauwe regen groeien dat het een lust is, maar dat moet natuurlijk wel een beetje in goeie banen geleid worden. Ook de tuinhibiscus was een beetje te enthousiast en werd behoorlijk teruggeroepen. Olijf een nieuw kapsel en toen de baan op.

Echter niet voordat de buurtjes even coucou kwamen zeggen met Liam, die er een gulle glimlach tegenaan gooide. Ze gaan eind van de maand al verhuizen naar Cluses, vanwege Benji's nieuwe baan. Dus hebben wij nu eindelijk een vaatwasser, want die gaat niet mee. Of ze hem nog wel een maandje mogen lenen.

Eerst ging het naar Saint Pantaléon les Vignes, waar de rommelmarkt elke keer groter wordt.

Het is blijkbaar weer Tupperwaredag, want we zijn nu een stuk of acht kleine en drie grote bekertjes rijker. (Eus zegt: al bij de eerste kraam vond ik zo'n prachtig keramieken jaren 50-groen Melitta koffiefilter, voor een 1 persoonskopje. Slechts 20 ct en puntgaaf! We gaven de mevrouw van de kraam 20 ct en uit een ooghoek zag ik ook het bijpassende koffiepotje met deksel!!!! Ik hing het koffiefilter aan mijn vinger en ..........KRAK......RANG! Oor doormidden en.......een driedelig koffiefilter.......) Ik heb er precies 20 seconden plezier van gehad. Daarna mocht ik van Tim alleen maar plastic dingetjes kopen; vandaar jaren 60 Tupperware).

Én een ansichtkaartenrek. Mevrouw deed het weg omdat ze haar plan om het leuk op te hangen met foto's en kaarten al tig jaar niet had uitgevoerd en het ding dus al net zo lang in de garage lag. Eens kijken of dat bij ons beter gaat.

Daarna via vide grenier te La Baume de Transit naar die in Uchaux, waar men al aan het inpakken was.

Ook nog vanuit de auto de rommel in Vaison bekeken en snel door naar Werner en Barbara, die zichtbaar erg blij waren ons te zien. Dan toch maar, tegen de afspraak in een uurtje blijven hangen.

Niet blijven eten, want thuis lag een lekker stukkie lamsvlees klaar voor de bbq.