Het lijkt nét vakantie!

Het blijft toch een leuk dorpie, dat Mollans.

Sinds de vorige blog geen rampen meer over ons heen.

Zondagmiddag op zoek gegaan naar de broodnodige rommelmarkten, maar ondanks vermelding op vide-greniers.org geen rommel gevonden in de diverse dorpen.

Dan maar lekker rondrijden met de snoek door dat levende schilderij hier.

Maandagochtend was het betrokken en sliepen we allemaal uit, dus togen we des namiddags naar het winkelcentrum in le Pontet om lekker warm te gaan shoppen. Vlak voor aankomst aldaar kwam de zon door en toen we weer buiten kwamen was hij onder. Goed gedaan! Wel leuk truitje gekocht en een nieuwe elektrische tandenborstel.

'S anderen daags, na weer een luie ochtend naar Nyons om de broodnodige supermarkten te bezoeken. Gewoon omdat we er zo van houden. Overigens niet na de nodige jungletaferelen.

Daarna nog even de stad in, waar Jacques -onze auto deelt zijn naam met de buurman alhier- lekker kon drogen in de zon.

Het ijs was niet niet zo lekker als het eruitzag, dus bij de beste-bakker-ooit iets te snacken gehaald. Quiche Lorraine zoals ze die daar maken, een notennogwat ding en een gratis taartje met abrikoos want die was volgens de patissier veel te klein geworden. Wel net groot genoeg voor Beppie.

Na een bezoek aan Fabrice van de Dépot vente in les Pilles, die natuurlijk weer een vriend van Werner blijkt te zijn, zoals we hoorden toen ze 's avonds kwamen eten, door de mooiste braamstruikse binnenpaden naar huis om de maaltijd te bereiden.

Dat was weer heerlijk. Lekker de tijd voor elkaar, die we in de zomer nooit hebben.

Ik had in de supermarkt naar Eus geluisterd qua inkoopbeleid, dus met een hele dikke buik en een enorme schaal met roti (de surinaamse) gingen ze ruim genoeg na middernacht weer naar huis. En ik weet ook al wat wij vrijdag eten.

Vanmorgen naar de markt in Buis. Vroeg in de ochtend plensde het, dus de markt was niet heel uitgebreid. Toch vonden de dames weer een paar reepies stof! Het blijft een gave.

Vervolgens over de geitenpaden naar de Super U in Vaison, want we moesten natuurlijk nog een supermarkt.

Daarna even langs de Blancs om Barbara's tas te brengen, die gisteravond niet mee kon door het sjouwen met vrachten eten én om Stephane te spreken, van wie ik van de zomer een 50-er jaren 125 cc motorfiets heb gekregen, die ik nog nooit heb gezien.

Hij gooit hem morgen af op de camping, dus ik ben razend benieuwd.

Daarna huissie toe voor een bakkie thee en om vijf uur kwam Mickaël ons nog even een poot uitdraaien voor de rotzooi die hij gemaakt heeft en iets met een kachelpijp. Niemand wist meer wat we al aanbetaald hadden en wat hij nog kreeg, dus met een beetje mazzel hebben we de duurste kachel in de Drôme.

Kost sowieso klauwen met geld, dat stoken op hout als je zelf geen bos hebt om het uit te trekken.

8 euro voor een zakkie van niks. Dan moet je nog allerlei manden en stofzuigkrengen kopen. En dan hebben we nog niet eens een lekkere pook! De bijl was gelukkig maar 4 euro op de markt, maar dan loop je natuurlijk wel het risico een vlijmscherp stuk ijzer tegen je knar te krijgen.

Normaal kost zo'n bijltje immers een eurootje of 35 bij de échte gereedschap handelaar.

De oesters worden koud, dus ik ga weer even achterover, want lekker eten doen we natuurlijk ook net als altijd.

Bonne Année!

En als kadootje hebben we weer internet.

Ik denk dat het surftegoed voor 2011 op was.

De verhalen van afgelopen week komen eraan, maar nog even geduld. Het wordt namelijk 16 graden vandaag, dus dan ga je niet met je snotkoker achter een laptop zitten.

Wel vast wat plaatjes.

Het begon allemaal in de drie dagen voor de vakantie.

Er zaten wat gaatjes in sommige kledingstukken en na wat nader onderzoek bleek onze kledingkast bewoond te worden door vriendjes van Dorus, die met die ouwe jas.

In paniek naar de enige echte drogist op de markt in Delft.

"Gewoon al uw kleren wassen en een paar motteballetjes er tussen leggen".

Dat klinkt misschien te doen, maar wij hebben kleding genoeg om een middelgrote Litouwse havenstad van zowel een zomer- als een wintergarderobe te voorzien.

Van ontspannen een paar overhemden in een koffertje laten glijden en op het akkertje naar la France was plotseling geen sprake meer.

Die chinezen van de wasserette om de hoek hadden wat van ons kunnen leren, maar die gasten kopieren al genoeg.

Vanzelfsprekend hebben we de klus geklaard en en passant ook nog een paar kuub afdankertjes de deur uit gedaan.

Zaterdag wilde ik om half tien gaan rijden had ik gezegd, er vanuit gaande dat we dan om half twaalf wel weg zouden zijn gezien eerdere ervaringen. Tot mijn verbazing reden we om tien uur al de straat uit na de buurtjes in hun badjas gedag gezoend te hebben.

Het zonnetje scheen en de mensen reden eens een keertje lekker door. In een poep en een zucht waren we voorbij de afslag Ridderkerk en kwam ik erachter dat mijn jas met daarin mijn paspoort natuurlijk nog netjes op de kapstok hing.

Gingen we toch nog om half twaalf van huis.

Zonder verdere bijzonderheden aangekomen bij la Marmotte in Langres, een nietszeggende, maar alleszins redelijke moderne herberg, waar we na goed eten en lekker slapen weer vertrokken richting Mollans.

Ook daar kwamen we probleemloos aan en in een mum van tijd stonden de spulletjes binnen.

Onze vriend Mickaël had inderdaad de kachel op het nieuwe rookkanaal aangesloten en wat is het dan jammer als je geen hout hebt om erin te gooien.

Wat ook jammer was, was dat bij het openen van het oude rookkanaal er toch iets meer roet uit kwam dan verwacht en de woonkamer bedekt was met een iets weerbarstiger grauwsluiertje dan die van dat prinsessenkind uit die ene wasmiddelreklame.

Gelukkig zijn we inmiddels erg bedreven in totale schoonmaak, dus na een half dagje spelen met sop en spons konden we even lekker in de zon.

En passant de inrichting aangepast aan de winter, want dan zit je bij de kachel, dat weet iedere ........ Hoe we dat in de zomer gaan doen weten we nog niet, want het originele plan om de kachel dan met pijp en al weg te halen lijkt opeens niet meer zo'n goed idee.

Gelukkig hebben we hoezen om de bank, die dus zo de wasmachine in konden.

"Er ligt hier een beetje water" zei Beppie toen ze klaar was met zonder bril haar tanden poetsen.

De afvoer van de wasmachine was uit de pijp geschoten.

Met al onze saneringservaring was de badkamer nu ook brandschoon en is hopelijk de vakantie begonnen.

Afgezien van het feit dan dat de halve inboedel uit de kelder van de overbuurvrouw midden in de nacht tegen onze voorgevel en in het raamkozijn gestapeld stond en ik best de luiken dicht wilde doen.

Haar zoon kwam wat later enigszins beschaamd de boel weer terugzetten in de kelder, terwijl zijn moeder , al scheldend, zo nu en dan een fles of pot uit het raam op de tweede verdieping op straat keilde.

De volgende dag bleek dat ze Mickaël ook al had bekogeld met potten verf omdat hij aan het werk was bij die gasten die er toch nooit zijn.

Na navraag bij de aardige buren bleek dat zij dat wel vaker doet en het goddank niet tegen ons persoonlijk is en ze al een jaar of tien kniftig is. Wij zagen ons paleis al in vlammen opgaan of zo.

Haar zoon is wel een aardige knul, hij kreeg een dikke duim van Eliane, de aardige buurvrouw.