Gekker moet het niet.........

Eigenlijk wilden we gewoon een drankje doen met de buren, maar toen hoorden we plotseling een hoop gekrakeel uit de kerk komen. En kom niet aan onze kerk! Onze beste vrienden hier zijn er getrouwd en onze eerste kerst hier woonden we daar de mis bij. Gelukkig waren er na afloop toen geen hosties en wijn, want we lulden al zo moeilijk toen. Dagenlang nog gezocht naar een tas met drank, die volgens ons meegenomen was door de bedelaars bij de uitgang. Maar dat is een ander verhaal.
Het bleek dat er een gospelzanger zijn kunstje stond te doen. We wilden lekker in de deur blijven staan, maar Lionell, de toekomstige burgemeester van Mollans maar vooralsnog eerst de President van les Peintres dans la Rue, wees ons twee stoeltjes en plein vue, dus er was geen ontkomen meer aan.
Maar goed; hij kon lekker zingen en we deden allemaal net of we goed meededen. Oordeelt u zelf:





Al onze zonden zijn ons weer vergeven. En dat komt goed van pas in dit verderfelijk oord.

Rustig aan

We hebben weer even een beetje vakantie.
Vrijdag niet gaan voegen, maar een beetje uitgeslapen en samen met de katten uit de buurt ontbeten daarna via via uiteindelijk in Avignon uitgekomen om een beetje rond te lummelen.



Op de terugweg dachten we even dat Karel en Lies voor ons reden in hun bus, maar het was toch een lokale indiaan. Mt Ventoux lag er overigens ook mooi bij.



'S avonds spaghetti frutti di mare en nog een afzakkertje chez Miche.
Zaterdag met Rik en Larissa naar Carpentras om de braderie/ vide greniers te bezoeken.
En weer geëindigd chez Miche, maar deze keer om te eten. Compôte van meloen met een friemeltje rauwe ham, salade met foi en gésiers de volaille, kippenlever en -maag, heel dapper eerst opgegeten door R & L en ook nog binnengehouden toen we vertelden wat het was. Het was namelijk vooral lekker.
Daarna Roti Orloff, rollade met spek en kaas, kaasplankje en een appeltaartje met ijs en slagroom toe. Paar karafjes wijn erbij en toch maar zo'n vijftien euro p.p. Kom daar thuis maar eens om!


Vandaag zouden we via de rommelmarkt in Faucon naar de rally in Propiac gaan, maar vooralsnog regent het pijpenstelen en dansen de boeren in hun nakie tussen de dorstige wijnranken en weet niemand of het één en ander vandaag nog doorgaat.
Jorien en haar moeder komen zo even een bakkie doen en Rik en Larissa kruipen ook langzaam uit hun tentje, dus ik ga maar even douchen.
Onder de douche, want de wijnranken zijn al bezet.

Lekker bezig!

Gisteren zouden we de spullen gaan halen voor de kachelpijp.
Mooi niet. Dat soort dingen moet je ver van tevoren bestellen.
Mickael doet dat nu dus maar in onze afwezigheid, hij weet dat jullie allemaal meekijken.

Nou weet ik best, dat Bleuette er wat sleets uitziet, maar nog altijd een stuk frisser dan veel andere dames in het dorp. Om dan toch maar te denken dat ik wat extra geld goed kan gebruiken is toch een beetje een klap in het gezicht. Wat dénken ze wel ?!!



Eerst gingen we nog even langs bij een edelsmid in Savoillan, een té pittoresk dorpje in de Vallée du Toulourenc.



Op weg naar huis klonk de roep van moeder natuur en in mijn afwezigheid werd Eus alwéér aangevallen door een Provençaals monster.



Op weg naar huis nog lekker gepicknickt met makreelfilet uit een blikje, kippaté, wortelsalade en een broodje.

Terug op de parkeerplaats vonden we nog een wat analfabetische geitenmelker.



Hoewel de pret met de kachel dus even niet door gaat zijn wij toch maar aan de slag gegaan in de badkamer boven. Zwijnenwerk! Kijk maar naar het van pijn vertrokken gezicht van mijn geliefde. Het resultaat mag er echter wél zijn!



Morgen nog even voegen en dan voorlopig rechtop blijven lopen.

Pantoufle geopend

Tja dat was ik helemaal vergeten te vertellen maar sinds 2 weken hebben we een winkel aan huis; 'Pantoufle'. Genoemd naar het denkbeeldige konijn van Anouk uit 'Chocolat'. Het is ook niet een hele echte winkel, die om 9 uur de deuren opent en om 6 uur weer sluit en waar ik de hele dag achter een toonbank zit te wachten op bezoekers. Nee, gewoon een etalage met daarin een plattegrondje naar onze andere deur, waar wel een bel zit. Tot nu toe nog niks verkocht, maar ja we zijn ook niet altijd thuis en misschien hebben ze wel rijen dik staan aanbellen........

HELP!!

'Tim!!! Is dit een schorpioen?'
Ik trek mijn pak aan grijp mijn wapens en storm de badkamer in.
'Waar zit dat monster? Ik ga je redden!'
DAARRR!



WAARRR?



Inderdaad, alles zat erop én eraan. De schaduw is niet van mijn helm, maar van de lens op macrovergoting.

Met een wc-papiertje was het leed zo weer geleden en kon er gedoucht worden.

Op avontuur met een tweeling

Dinsdagavond kwamen de jongens inderdaad om een uur of negen aan.
De volgende dag was het k.tweer en zijn ze naar de krokodillenboerderij gegaan en wij op zoek naar een houtkachel, want van de week komt Mickael een nieuw rookkanaal maken zodat we van de winter op hout kunnen stoken.
De dames denken dat dat goedkoper is, de mannen veel leuker. In de winkel vonden we alles te duur maar gelukkig hebben we internet. (Later meer 'kachel')
De volgende dag begon de zomer en besloten we via de lavendelvelden naar Rousillon te gaan om de okergroeven te bezichtigen.
Onderweg zagen we een veelkleurig lavendelveld, dat geen lavendelveld bleek, maar er desalniettemin erg pittoresk bijlag.



Naast de auto lag een slangenlijk op een steen en iedereen weet dat Eugénie daar dol op is.



Verderop stond een antieke windmolen en dan stop je als Hollander natuurlijk direct.
Mooie gelegenheid om de jongens uit te leggen wat er met je gebeurt, wanneer je de mensen irriteert.



Aangekomen bij de Sentier des Ocres de jongens even laten zien hoe laat het was en toen gauw naar binnen. Ruben was het er eerst niet mee eens dat het een wandelpad was, maar dat was snel over.





Het blijft een wonderlijk stukje Provence. Fijn dat het vernietigen van de natuur soms zoiets moois nalaat.

De volgende dag op naar de Gorge du Toulourenc. Ook dat blijft elke keer weer een leuke bezigheid. Voor ons gevoel is er een stuk bijgebouwd, maar de jongens dachten dat dat niet kon.
De plaatjes spreken denk ik voor zich.





Zaterdagochtend vertrokken de mannen (in de Gorge worden kleine jongens mannen ;-) weer op weg naar Spanje, waar ze uiteraard geen zin in hadden. Waarom weggaan als je het prima naar je zin hebt?
Wij trokken naar de Brico Dépôt om onze kachel te gaan kopen.


We kunnen niet wachten om te gaan stoken!
Biertje gedronken op 3Riv en toen snel naar Mollans, het is de laatste avond van France.
Beetje laat besloten met hen mee te gaan eten bij de Bar des Sports (Jaja!) zodat zij al klaar waren toen wij ons bord kregen, daar Jacquie honger had en al eerder besteld had.
Daarna nog een laatste Get27 chez Miche en, dankzij de oppasmoeder van France gingen we om half elf al richting huis.
France vertrok de volgende ochtend om half zeven, dus die hebben we maar niet uitgezwaaid, het kind zou nooit meer slapen als ze onze koppen op dat uur ziet.
Zondag de Drôme in voor een paar brocantes. Alleen een dubbeltje uitgegeven aan een voederbakje voor Grisou, die als enige in de keuken mag eten.

Vandaag een beetje de tuin opgeruimd en plastic onder de aarde in de bamboebakken gedaan om te kijken of ze dan wel de droogte weerstaan, dat was na juni bijna niet gelukt, maar ze trekken alweer aardig bij. Het blijft onkruid, dat bamboe.

mooie plaatjes van een handige donder.

Er staat inderdaad nog volop lavendel in de buurt van Sault, zoals jullie kunnen zien aan de plaatjes. Dat komt natuurlijk door het voor Provencaalse maatstaven herfstachtige weer, dat in Nederland echter wel eens door zou kunnen gaan voor een prachtige zomer. We moesten onze picknick zelfs in de auto afmaken, want hier zijn we van suikergoed.







Sault zelf valt een beetje tegen. Leuke oude winkeltjes zijn verjaagd door sjieke ijswinkels, de rommeligste rommelzaak ooit verkoopt chinese namaak brocante. Echt! Zelfs dat wordt nagemaakt. Wel fijn, natuurlijk, want dat hoef je niet schoon te maken, het namaak vuil is erop geverfd en geeft niet af.
Wat voor namaakdinges dit was konden we niemand vragen om dat we niet meer konden praten van......



Wij kochten bij een echte antiquair de laatste schaal van een ooit 120-delig servies, voor een matsprijs te koop, waar we toen geen plaats voor hadden en dat in de afgelopen vier jaar in stukjes is verkocht. Eeuwig zonde en wat ben ik soms een gland (Franse eikel), dat ik zoiets niet meteen koop.



Vandaag een beetje verder bijgeslapen en daarna een beetje boven gaan huishouden, zodat we de Stechertjes een beetje behoorlijk kunnen huisvesten. Daarna een beetje krasseviolen.
Mijn handige houtskoolaansteekapparaatje was een beetje aan het uiteenvallen door veelvuldig gebruik, maar met een beetje aandacht kan hij weer minstens twee seizoenen mee.



Wat ben ik toch een handige donder!

Inhaalslag

Even bijwerken.
Woensdag na de Emmaüs lekker oestertjes vooraf, ze waren in de aanbieding.



Bij de Emmaüs van pap een heel leuk eetkamersetje gekregen van jaren vijftig formica.
Tafelblad moet weer even vastgelijmd, maar verder in prima staat.



Bij de bouwmarkt nog een gordijn tegen de vliegen meegenomen, want alle grappen met het Mona Lisa kralengordijn zijn inmiddels gemaakt en dit laat ook wat meer licht door.
De katten hebben inmiddels toch sch... aan alles en rennen vrolijk door de keuken.

Of erger.......



Donderdag á midi nog even naar de Bar du Pont om afscheid te nemen van de vriendinnen van France, die spontaan begonnen te zingen.



Daarna met Bleuette, de naam van onze (leen-)smurfin naar Marignan op Pap op het vliegtuig te zetten.
Gelukkig is hij door de wol geverfd en weet hij wel dat die rijen alleen voor de sukkels zijn en loopt er lachend langs om na enkele seconden om de hoek te verdwijnen. Zo wordt afscheid nemen nog eens een peulenschilletje. Jammer dat je dan alleen vergeet die ene foto te nemen van de laatste opgestoken hand in het detectiepoortje.

Op de terugweg de autoweg overgeslagen en genoten van de rit in Bleuette.
Niet te langzaam, want we werden verwacht bij Laura en Bernard voor de apéro, waar we om een uur of zeven aan de deur klopten.
Hun huis is supergezellig opgeknapt door Bernard en hij maakt het nog steeds mooier. Het is dan ook iets overzichtelijker dan dat flatgebouw van ons.
Uiteindelijk werd het half één voordat we hen weer verlieten en had ik het zingende accent van de Alsace helemaal onder de knie.

Onze druiven doen het overigens ook niet slecht, dus Ilja Gort; we komen eraan!



Vrijdag kwamen de meiden bij ons op de apéro en bijbeloofde grillade.
Het werd weer een feest om de volgende dag helemaal van bij te moeten komen.
'S avonds weer uit de hand en zondag nog net op tijd voor een paar brocantes en een mooie rit.



De meiden zijn naar huis, dus we hopen op wat rustiger tijden, of niet.

Dinsdag komen de tweelingbroers Ruben en Philip in willekeurige volgorde met hun ouders.
Die zijn pas negen (de broers, niet de ouders), hopelijk wordt het dan niet zo laat.

Straks richting Sault om te kijken of we nog een veldje lavendel kunnen vinden voor een mooi plaatje van Bleuette.