maandag 30 juli 2012

Au revoir et miroirs!

Zaterdag hebben we gegeten bij maison Arabe aan de overkant van de riad. Wat een sfeer weer; het is elke keer net of je een sprookje inloopt. Ik hou er over op want de foto's (die hier nog bij moeten komen) spreken voor zich. Vooraf kozen we een duivenpastilla en daarna een tajine met kip en gedroogde perzik met kruiden uit de Atlas en een Berbercouscous en een flesje Sahiriwijn (hier zaten we niet in het zicht van de moskee dus het kon weer) Weer niet overheen te kijken! Bijna amechtig terug naar ons eigen dakterras met een munttheetje en een restje wijn van gisteren nog even zitten kletsen met een Nederlands stel dat hier ook twee dagen was (en wel de aap op hun schouder hebben gekregen...).

Vanmorgen dan ook de allerlaatste pannenkoekjes, de koffers in de receptie gezete en afscheid genomen van ons kamertje (Hania) en daarna zijn we toch de Soukh ingegaan omdat we toch twijfelen of we niet twee spiegels moeten meenemen voor de badkamer in Mollans. Dus head first de noordelijke soukh ingedoken met de inmiddels automatische glimlach en het repeterende 'non merci, c'est tres beau/gentil (of wat maar van toepassing kan zijn) het magische 'nous sommes venues avec Ryanair (en zelfs in de diepdonkere soukh krijg je dan een medelijwekkende glimlach terug omdat iedereen weet dat je dan maar 10 kilo mag vervoeren). Vandaag konden we het aanvullen met 'nous partirons dans une heure' dus excursies naar de Atlas, Sahara of de kust bleken ook onmogelijk.

 



We vonden onze flessenhouders van bewerkt metaal (Kunnen die zonder plat te worden in de koffer? Ja Tim, ik word altijd wakker van een krakende fles als je 's nacht een slok neemt en met zo'n houder eromhee kraakt het niet.......Binnen!, da's 1!). Verderlopend kwamen we toch richting de Tannerie (leerlooierijen) maar we wisten ze via allerlei steegjes (waar we geen toerist meer zagen) te ontwijken en kwamen weer terecht in de soukh. En daar stond er een: een spiegel uit duizend en een nacht....
De prijs was niet onacceptabel (betere kwaliteit dan de shit die je in Europa voor het dubbele koopt en die hoogstwaarschijnlijk in China nagemaakt wordt). Maar ja. ik ben een''Berbère' he, en in de Riad wisten ze te vertellen dat dat betekent dat je goed weet wat je wil, de kwaliteit kan beoordelen en het spel goed speelt. Dus daar ging ik. Tim probeerde nog even dwars te liggen door akkoord te gaan maar daar heb ik heel snel en stokje voor gestoken, uiteindelijk kreeg ik een hand en een complimenterende glimlach en werden de spiegels shockbestendig in kranten en overjarig Duits reclameplakband verpakt. Nu de betaling: we konden niet met kaart betalen en we hadden niet genoeg dirhams meer op zak, dat hadden we van te voren al kenbaar gemaakt. Pas de problème, il y a un distributeur tres proche. Dus zo gebeurde het dat we met verkoper (met de twee spiegels onder zijn arm) op weg gingen. De man liep goed door maar toch waren we nog zeker 10 minuten aan het lopen voordat we bij de geldautomaat waren die ......... en panne was! Nog steeds geen probleem voor onze 'man in the mirror': op naar het Djemaa el Fna, weer 5 minuten in flink tempo...........hors service! Nu zag ik wat zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd verschijnen en ik twijfel of het van de warmte en/of de wandeling kwam. Verderop lukte het: we overhandigden 600 dirham (55 Euro) kregen het pakket eerbiedig overhandigd en gaven hem met een 'ramadan mubarak' een kleinigheid voor z'n moeite (of was het andersom?).







 (de man met het paarse tasje onder de arm)



Nu het volgende probleem: natuurlijk waren het geen lullige spiegeltjes van je mot er wel wat in zien, maar passen ze wel in de koffer? Op het oog waren ze precies 55 cm en dat moet dus lukken maar wat als.......Eenmaal thuis pasten ze net aan op de millimeter in onze koffers! Allebei een en hopen dat we niet over de 10 kilo gaan (pas in het vliegtuig ontdekten we daar een mooie oplossing voor ;).

 










We aten een heerlijke lunch: kefta van Loubna met water en muntthee en toen was het tijd voor mijn hammamafspraak; een 'gommage au savon noir en een enveloppement de ghassoul met huile d'Argan en 7 kruiden uit het Atlasgebergte. Wat stond me te wachten? Ik ben geen saunaganger en krijg het snel benauwd in kleine ruimtes en stel dat er artisjok bij zit, dan kom ik er 4 keer zo groot en opgezwollen uit....Afijn na de nodige voorbereidingen van het voltallige personeel (wat spoken ze uit?) kwam er een vriendelijk ingepakte mevrouw de riad binnen en gebaarde ze (ze sprak nauwelijks Frans, dat gaf vertrouwen) dat ik binnen mocht komen. Ondertussen had ze zich van haar djellaba en hoofddoek ontdaan en droeg ze een zwart t-shirt en halflange broek. In de 'gebruiksaanwijzing' stond dat je tijdens de behandeling een maillot de bain aan moest hebben dus ik had onder mijn (inmiddels onafscheidelijke, heb er zelfs 2) harembroek netjes mijn bikini aan. Of ik me maar even helemaal wilde uitkleden en dan kreeg ik een 'jetable' een weggooistring. Om een lang verhaal kort te maken: ik werd geheel ingezeept, moest 5 minuten blijven liggen terwijl de muren van de hammam steeds warmer werden en de ruimte zich vulde met stoom (ik zag mijn eigen hand niet meer en ben redelijk benauwd (merci claustrofobie!) op de tast gaan voelen waar de uitgang zat....). Mevrouw kwam weer binnenen ik kreeg vanuit een koperen teil steeds een schaaltje water over me heen gegooid om me te ontdoen van zeep, daarna werd ik in het leemmengsel gemasseerd, weer 5 minuten en toen kwam de scrubbeurt met DE handsschoen: mijn god, dat was geen zachtzinnige ervarig!Op die manier schuur je het meest ruwe vurenhout glimmend gepolijst! Afijn, van boven (gezicht tot achter de oren) tot onder (tussen de tenen) en alles wat daar tussen zit (u leest het goed) werd gescrubd en de rollen dode huid en straatvuil vlogen er in kilo's af! Weer koperen pannen warm water over me heen en daarna kreeg ik een hoofdmassage en werd mijn haar gewassen met rozenshampoo. Weer schalen en pannen water over me heen. Helemaal schoon en fris met een peau de bébé voelde ik me 10 jaar jonger en Tim zei dat ik er ook zo uitzag (ik denk echter dat hij nog heel veel stof achter z'n lenzen heeft). We rekenden af in de riad, maakten een praatje met Jerôme de eigenaar, de taxi stond al klaar maar 'geniet nog even van jullie muntthee' en gingen om 16.00 uur richting vliegveld.

Na een prima vlucht (rij 2 voor ons alleen en bijna niemand om ons heen) landden we om 23.30 uur in Marseille. Anderhalf uur later waren we weer thuis. 's Morgens vanuit de drukte van de soukh van Marrakesh in de stilte van een slapend Mollans.....

 

 Tot diep in de nacht zitten nagenieten en verwerken vandaag moet ook alles nog indalen. Wat een fantastische ervaring was dit! Marrakesh is een stad in een duidelijk merkbaar ander continent, het was een indrukwekkende, leerzame, in- en ontspannende, positieve, spannende en onvergetelijke ervaring!

Geen opmerkingen: