vrijdag 15 juli 2011

Le peintre est arrivé

Na een dagje luieren waren we weer helemaal in vorm en zijn we toch eindelijk eens onze spulletjes gaan uitpakken en de kasten inrichten.
Daarna in de weer met het stofdoekje, -zuigertje en -zwabbertje.
Slaapkamertje aangekleed voor vadertje en om 16.00 in de CX gesprongen richting het vliegveld, waar we pas om 20.30 hoefden te zijn zodat we er een mooie tocht van konden maken.
Eerst maar eens over de kale berg, want dat was alweer anderhalf jaar geleden.



Vervolgens op tegengestelde aanwijzingen van Tomtom en Eugénie door de Luberon -Bonnieux, Menerbes en meer van die dorpen waar de kastelein zijn kroeg een andere naam heeft gegeven omdat hij gek werd van de Peter Maylefans- richting Marignan.
Plotseling ging de telefoon. "Doe maar rustig aan, ik heb minstens een uur vertraging". Het scheen noodweer te zijn in Nederland, op Schiphol werd de helft van de vluchten geschrapt. Gelukkig hebben ze op Eindhoven wat meer ballen en steeg iedereen met een beetje vertraging gewoon op.
Supermarktje gevonden dat open was op 14 Juillet en een picknickje georganiseerd, want samen dineren werd nu wat laat.



Op Marignan aangekomen was de vertraging opgelopen tot 1 uur en twintig minuten dus nog maar een ritje langs de Étang de Berre naar Martigues alwaar het groot feest was vanwege de verjaardag van de republiek en wij weer snel terug moesten naar MP2.
Om 22.00 landde Ryan eindelijk en niet veel later stroomden de kleinkinderen de armen van Opa en Oma in en werden verlate zakenmannen herenigd met hun gezin (of dat van hun maitresse). De man met de snor liep door de deur alsof hij de tram uitstapte.
Nu zo snel mogelijk terug naar Mollans om nog een staartje mee te kunnen pakken van het grand bal en de inmiddels sahariaanse dorst te lessen met een koud biertje.
Dat is natuurlijk gelukt. Thuis nog een stuk pizza en een saucisson sec koud gemaakt en toen lekker slapie doen.
Vanmorgen na het ontbijt kwamen Rob en Helmi een jaar na aankoop hun schilderij ophalen en ons waarschuwen dat iedereen op de camping zich afvroeg waar we blijven, al dan niet boos, teleurgesteld of verdrietig.
Vanmiddag maar eens gaan kijken dan.

1 opmerking:

Anoniem zei

wat een mooie dame, ze heeft wel, net als de bergen erachter, wat last van eeuwige sneeuw.Mooie plaatjes, leuke verhalen

grt. ka en lies